أَخْبَرَنَا أَبُو عَبْدِ اللَّهِ الْحَافِظُ حَدَّثَنَا أَبُو الْعَبَّاسِ : مُحَمَّدُ بْنُ يَعْقُوبَ حَدَّثَنَا بَحْرُ بْنُ نَصْرِ بْنِ سَابَقٍ الْخَوْلاَنِىُّ حَدَّثَنَا بِشْرُ بْنُ بَكْرٍ حَدَّثَنَا مُوسَى بْنُ عَلِىِّ بْنِ رَبَاحٍ عَنْ أَبِيهِ عَنْ عُقْبَةَ بْنِ عَامِرٍ الْجُهَنِىِّ قَالَ : خَرَجْتُ مِنَ الشَّامِ إِلَى الْمَدِينَةِ يَوْمَ الْجُمُعَةِ ، فَدَخَلْتُ عَلَى عُمَرَ بْنِ الْخَطَّابِ فَقَالَ لِى : مَتَى أَوْلَجْتَ خُفَّيْكَ فِى رِجْلَيْكَ؟ قُلْتُ : يَوْمَ الْجُمُعَةِ. قَالَ : فَهَلْ نَزَعْتَهُمَا؟ قُلْتُ : لاَ. قَالَ : أَصَبْتَ السُّنَّةَ.

Bize Ebû Abdullah el-Hafız, ona Ebû’l-Abbas Muhammed b. Yakub, ona Bahr b. Nasr b. Sâbek el-Havlânî, ona Bişr b. Bekir, ona Musa b. Ali b. Rebâh, ona babası, ona da Ukbe b. Âmir şöyle rivayet etmiş:
“Bir Cuma günü Şam’dan Medîne’ye gitmiştim. Ömer b. el-Hattâb’ın huzuruna çıktım. Bana,
“- Ayaklarına mestleri ne zaman giydin?” diye sordu.
“- Cuma günü” dedim.
“- Onları hiç çıkardın mı?” diye sorunca da,
“- Hayır” dedim. Bunun üzerine,
“- Sünnete uygun davranmışsın” dedi.

---

• Beyhakî Sünen-i Kebir Tahâret 1344, 2/330