Öneri Formu
Hadis Id, No:
14180, T002434
Hadis:
أَخْبَرَنَا سُوَيْدُ بْنُ نَصْرٍ أَخْبَرَنَا عَبْدُ اللَّهِ بْنُ الْمُبَارَكِ أَخْبَرَنَا أَبُو حَيَّانَ التَّيْمِىُّ عَنْ أَبِى زُرْعَةَ بْنِ عَمْرِو بْنِ جَرِيرٍ عَنْ أَبِى هُرَيْرَةَ قَالَ :أُتِىَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم بِلَحْمٍ فَرُفِعَ إِلَيْهِ الذِّرَاعُ فَأَكَلَهُ وَكَانَتْ تُعْجِبُهُ فَنَهَسَ مِنْهَا نَهْسَةً ثُمَّ قَالَ: « أَنَا سَيِّدُ النَّاسِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ هَلْ تَدْرُونَ لِمَ ذَاكَ ؟ يَجْمَعُ اللَّهُ النَّاسَ الأَوَّلِينَ وَالآخِرِينَ فِى صَعِيدٍ وَاحِدٍ فَيُسْمِعُهُمُ الدَّاعِى وَيَنْفُذُهُمُ الْبَصَرُ وَتَدْنُو الشَّمْسُ مِنْهُمْ فَيَبْلُغُ النَّاسُ مِنَ الْغَمِّ وَالْكَرْبِ مَا لاَ يُطِيقُونَ وَلاَ يَحْتَمِلُونَ فَيَقُولُ النَّاسُ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ أَلاَ تَرَوْنَ مَا قَدْ بَلَغَكُمْ ؟أَلاَ تَنْظُرُونَ مَنْ يَشْفَعُ لَكُمْ إِلَى رَبِّكُمْ ؟ فَيَقُولُ النَّاسُ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ: عَلَيْكُمْ بِآدَمَ . فَيَأْتُونَ آدَمَ فَيَقُولُونَ :أَنْتَ أَبُو الْبَشَرِ خَلَقَكَ اللَّهُ بِيَدِهِ وَنَفَخَ فِيكَ مِنْ رُوحِهِ وَأَمَرَ الْمَلاَئِكَةَ فَسَجَدُوا لَكَ اشْفَعْ لَنَا إِلَى رَبِّكَ أَلاَ تَرَى مَا نَحْنُ فِيهِ ؟ أَلاَ تَرَى مَا قَدْ بَلَغَنَا؟ فَيَقُولُ لَهُمْ آدَمُ :إِنَّ رَبِّى قَدْ غَضِبَ الْيَوْمَ غَضَبًا لَمْ يَغْضَبْ قَبْلَهُ مِثْلَهُ وَلَنْ يَغْضَبَ بَعْدَهُ مِثْلَهُ وَإِنَّهُ قَدْ نَهَانِى عَنِ الشَّجَرَةِ فَعَصَيْتُ نَفْسِى نَفْسِى نَفْسِى اذْهَبُوا إِلَى غَيْرِى اذْهَبُوا إِلَى نُوحٍ . فَيَأْتُونَ نُوحًا فَيَقُولُونَ يَا نُوحُ أَنْتَ أَوَّلُ الرُّسُلِ إِلَى أَهْلِ الأَرْضِ وَقَدْ سَمَّاكَ اللَّهُ عَبْدًا شَكُورًا اشْفَعْ لَنَا إِلَى رَبِّكَ أَلاَ تَرَى مَا نَحْنُ فِيهِ أَلاَ تَرَى مَا قَدْ بَلَغَنَا فَيَقُولُ لَهُمْ نُوحٌ إِنَّ رَبِّى قَدْ غَضِبَ الْيَوْمَ غَضَبًا لَمْ يَغْضَبْ قَبْلَهُ مِثْلَهُ وَلَنْ يَغْضَبَ بَعْدَهُ مِثْلَهُ وَإِنَّهُ قَدْ كَانَ لِى دَعْوَةٌ دَعَوْتُهَا عَلَى قَوْمِى نَفْسِى نَفْسِى نَفْسِى اذْهَبُوا إِلَى غَيْرِى اذْهَبُوا إِلَى إِبْرَاهِيمَ . فَيَأْتُونَ إِبْرَاهِيمَ فَيَقُولُونَ يَا إِبْرَاهِيمُ أَنْتَ نَبِىُّ اللَّهِ وَخَلِيلُهُ مِنْ أَهْلِ الأَرْضِ اشْفَعْ لَنَا إِلَى رَبِّكَ أَلاَ تَرَى مَا نَحْنُ فِيهِ فَيَقُولُ إِنَّ رَبِّى قَدْ غَضِبَ الْيَوْمَ غَضَبًا لَمْ يَغْضَبْ قَبْلَهُ وَلَنْ يَغْضَبَ بَعْدَهُ مِثْلَهُ وانه قد نهاني عن الشجرة فمصيت نفسي نفسي نفسي اذهبوا الى غيري اذهبواالى نوح فياتون نوحا فيقولون: يانوح انت اول الرسل الى اهل الارض وقد سماك الله عبدا شكورا اشفع لنا الى ربك الا ترى الى مانحن فيه ؟ الاترى ماقد بلغنا ؟ قيقول لهم نوح : ان ربي قد غضب اليوم غضبا لم ييغضب قبله مثله وان يغضب بعده مثله وانه قد كان لي دعوة دعوتها على قومي نفسي نفسي نفسي اذهبوا الى غيري اذهبوا الى ابراهيم فياتون ابراهيم فيقولون : ياابراهيم انت نبي الله وخليله من اهل االارض اشفع لنا الى ربك الا ترى مانحن فيه؟ فيقول ان ربي قد غضب اليوم غضبا لم يغضب قبله مثله ولن يغضب بعده مثله وَإِنِّى قَدْ كَذَبْتُ ثَلاَثَ كَذَبَاتٍ فَذَكَرَهُنَّ أَبُو حَيَّانَ فِى الْحَدِيثِ نَفْسِى نَفْسِى نَفْسِى اذْهَبُوا إِلَى غَيْرِى اذْهَبُوا إِلَى مُوسَى . فَيَأْتُونَ مُوسَى فَيَقُولُونَ :يَا مُوسَى أَنْتَ رَسُولُ اللَّهِ فَضَّلَكَ اللَّهُ بِرِسَالَتِهِ وَبِكَلاَمِهِ عَلَى الْبَشَرِ اشْفَعْ لَنَا إِلَى رَبِّكَ أَلاَ تَرَى مَا نَحْنُ فِيهِ؟ فَيَقُولُ :إِنَّ رَبِّى قَدْ غَضِبَ الْيَوْمَ غَضَبًا لَمْ يَغْضَبْ قَبْلَهُ مِثْلَهُ وَلَنْ يَغْضَبَ بَعْدَهُ مِثْلَهُ وَإِنِّى قَدْ قَتَلْتُ نَفْسًا لَمْ أُومَرْ بِقَتْلِهَا نَفْسِى نَفْسِى نَفْسِى اذْهَبُوا إِلَى غَيْرِى اذْهَبُوا إِلَى عِيسَى . فَيَأْتُونَ عِيسَى فَيَقُولُونَ يَا عِيسَى أَنْتَ رَسُولُ اللَّهِ وَكَلِمَتُهُ أَلْقَاهَا إِلَى مَرْيَمَ وَرُوحٌ مِنْهُ وَكَلَّمْتَ النَّاسَ فِى الْمَهْدِ اشْفَعْ لَنَا إِلَى رَبِّكَ أَلاَ تَرَى مَا نَحْنُ فِيهِ ؟فَيَقُولُ عِيسَى: إِنَّ رَبِّى قَدْ غَضِبَ الْيَوْمَ غَضَبًا لَمْ يَغْضَبْ قَبْلَهُ مِثْلَهُ وَلَنْ يَغْضَبَ بَعْدَهُ مِثْلَهُ وَلَمْ يَذْكُرْ ذَنْبًا نَفْسِى نَفْسِى نَفْسِى اذْهَبُوا إِلَى غَيْرِى اذْهَبُوا إِلَى مُحَمَّدٍ . قَالَ فَيَأْتُونَ مُحَمَّدًا فَيَقُولُونَ: يَا مُحَمَّدُ أَنْتَ رَسُولُ اللَّهِ وَخَاتَمُ الأَنْبِيَاءِ وَقَدْ غُفِرَ لَكَ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِكَ وَمَا تَأَخَّرَ اشْفَعْ لَنَا إِلَى رَبِّكَ أَلاَ تَرَى مَا نَحْنُ فِيهِ؟ فَأَنْطَلِقُ فَآتِى تَحْتَ الْعَرْشِ فَأَخِرُّ سَاجِدًا لِرَبِّى ثُمَّ يَفْتَحُ اللَّهُ عَلَىَّ مِنْ مَحَامِدِهِ وَحُسْنِ الثَّنَاءِ عَلَيْهِ شَيْئًا لَمْ يَفْتَحْهُ عَلَى أَحَدٍ قَبْلِى ثُمَّ يُقَالُ: يَا مُحَمَّدُ ارْفَعْ رَأْسَكَ سَلْ تُعْطَهُ وَاشْفَعْ تُشَفَّعْ . فَأَرْفَعُ رَأْسِى فَأَقُولُ :يَا رَبِّ أُمَّتِى يَا رَبِّ أُمَّتِى يَا رَبِّ أُمَّتِى . فَيَقُولُ :يَا مُحَمَّدُ أَدْخِلْ مِنْ أُمَّتِكَ مَنْ لاَ حِسَابَ عَلَيْهِ مِنَ الْبَابِ الأَيْمَنِ مِنْ أَبْوَابِ الْجَنَّةِ وَهُمْ شُرَكَاءُ النَّاسِ فِيمَا سِوَى ذَلِكَ مِنَ الأَبْوَابِ ثُمَّ قَالَ :وَالَّذِى نَفْسِى بِيَدِهِ إِنَّ مَا بَيْنَ الْمِصْرَاعَيْنِ مِنْ مَصَارِيعِ الْجَنَّةِ كَمَا بَيْنَ مَكَّةَ وَهَجَرَ وَكَمَا بَيْنَ مَكَّةَ وَبُصْرَى » . وَفِى الْبَابِ عَنْ أَبِى بَكْرٍ الصِّدِّيقِ وَأَنَسٍ وَعُقْبَةَ بْنِ عَامِرٍ وَأَبِى سَعِيدٍ . قَالَ أَبُو عِيسَى :هَذَا حَدِيثٌ حَسَنٌ صَحِيحٌ . وَأَبُو حَيَّانَ التَّيْمِىُّ اسْمُهُ يَحْيَى بْنُ سَعِيدِ بْنِ حَيَّانَ كُوفِىٌّ وَهُوَ ثِقَةٌ وَأَبُو زُرْعَةَ بْنُ عَمْرِو بْنِ جَرِيرٍ اسْمُهُ هَرِمٌ .
Tercemesi:
Bize Suveyd b. Nasr, ona Abdullah b. el-Mübarek, ona Ebu Hayyan et-Teymî, ona Ebu Zur’a b. Amr b. Cerir, ona da Ebu Hureyre’nin şöyle dediğini rivayet etti: Rasulullah’a (sav) bir et getirildi, ona etin kol kısmı ayrıldı, onu yedi, etin o tarafını beğenirdi, ondan bir ısırık aldıktan sonra şöyle buyurdu: “Kıyamet gününde insanların efendisi ben olacağım, bunun neden böyle olduğunu biliyor musunuz? Allah öncekileri ve sonrakileriyle bütün insanları bir tek düzlükte toplayıp bir araya getirecektir. Davetçi onlara sesini işittirecek, göz onlara nüfuz edecektir. Güneş onlara öyle bir yaklaşacak ki, insanların keder ve sıkıntıları, takatlerinin kaldıramayacağı ve taşıyamayacakları bir sınıra ulaşacaktır. İnsanların biri diğerine: Durumun nereye kadar vardığını görmüyor musunuz? Rabbinizin nezdinde size şefaat edecek kimse var mı, neden bakmıyorsunuz? derler. Tekrar insanların biri diğerine: En iyisi Âdem’e söylemeye bakınız, diyecekler ve Âdem’e gidip: Sen beşerin atasısın, Allah seni eliyle yarattı, sana (emriyle var ettiği) ruhundan üfledi, meleklere verdiği emir üzerine sana secde ettiler. Rabbin nezdinde bizim için şefaat et, içinde bulunduğumuz hale bakmaz mısın? Ne duruma geldiğimizi görmez misin? diyecekler. Âdem onlara: Şüphesiz Rabbim bugün daha önce benzeri gazaplanmadığı, bundan sonra da benzeri gazaplanmayacağı bir öfkeyle gazaplanmış bulunuyor. Ve O, vaktiyle bana o ağacı yasaklamıştı da ben O’na itaat etmemiştim. Ben burada canımı kurtarmaya bakıyorum, kendimi, nefsimi kurtarmak istiyorum, (iyisi mi) siz benden başkasına gidin, Nuh’a gidin, diyecek.
Onlar da Nuh’a giderek, ey Nuh, sen yeryüzüne gönderilmiş ilk rasulsun, hem Allah senden pek şükredici bir kul olarak söz etmiş bulunuyor. Haydi, Rabbin nezdinde bize şefaatçi ol, içinde bulunduğumuz bu hali görmez misin? Ne hale geldiğimize bakmaz mısın? diyecekler. Nuh kendilerine: Şüphesiz Rabbim bugün öyle bir gazap etmiş ki, ne bundan önce bunun gibi gazaplanmıştır, ne de bundan sonra bunun gibi gazaplanacaktır, diğer taraftan benim kabul olunacak bir duam vardı, onu da kavmim aleyhine yaptım, kendimi, nefsimi kurtarmaya bakıyorum, (iyisi mi) siz benden başkasına gidiniz, İbrahim’e gidiniz, diyecek.
Onlar da İbrahim’e gelerek: Ey İbrahim, sen Allah’ın Nebisi, yeryüzündekiler arasından onun can dostusun (Halilisin). Rabbin nezdinde bizim için şefaatçi ol, içinde bulunduğumuz bu hale bakmaz mısın? diyecekler. O: Şüphesiz benim Rabbim bugün öyle bir öfkelenmiş ki, ne bundan önce böyle öfkelenmişti, ne de bundan sonra böyle öfkelenecektir, ayrıca ben üç yalan söylemiştim, diyecek. -Ebu Hayyan rivayet ettiği hadiste bu üç yalanı da zikretmiş bulunmaktadır.- Artık ben nefsimi, kendimi, nefsimi kurtarmaya bakıyorum, o halde siz benden başkasına gidin. Musa’ya gidin, diyecek.
Musa’ya giderek: Ey Musa, sen Allah’ın Rasulü’sün, sana verdiği risaleti ile, seninle konuşması ile seni diğer insanlara üstün kıldı. Rabbin nezdinde bizim için şefaat et, içinde bulunduğumuz bu hali görmez misin? derler. O: Şüphesiz Rabbim bugün öyle bir gazap etmiş ki, ne bundan önce böyle gazap etmiştir, ne bundan sonra böyle gazap edecektir. Hem ben öldürmekle emr olunmadığım bir kişi öldürmüştüm. Nefsimi, kendimi, canımı kurtarmaya bakıyorum, siz benden başkasına gidin, İsa’ya gidin, diyecek.
Bunun üzerine İsa’ya gidecekler ve: Ey İsa, sen Allah’ın Rasulü, Meryem’e bıraktığı kelimesi ve ondan bir ruhsun, beşikte iken insanlarla konuştun. Rabbinin nezdinde bize şefaat et, içinde bulunduğumuz bu hali görmez misin? diyecekler. Bunun üzerine İsa: Rabbim bugün öyle bir gazap etmiş ki, ne bundan önce böyle gazap etmişti, ne bundan sonra böyle gazap edecektir diyecek, –herhangi bir günahı zikretmeyerek-, nefsimi, kendimi, canımı kurtarmaya bakıyorum, benden başkasına gidin, Muhammed’e gidin, diyecek.
Onlar da Muhammed’e gelecekler ve şöyle diyecekler: Ey Muhammed, sen Allah’ın Rasulü, nebilerin sonuncususun, senin geçmiş ve gelecek günahlarını sana bağışlamıştır. Rabbimiz nezdinde bize şefaat et, içinde bulunduğumuz bu hali görmez misin? diyecekler. Bunun üzerine ben de kalkıp, Arşın altına gelip, Rabbimin huzuruna secdeye varacağım. Sonra Allah bana benden önce hiçbir kimseye lütfetmediği ona pek güzel hamd ve senalar ilham edecek. Sonra da: Ey Muhammed, başını kaldır, iste, o sana verilecek, şefaat et, şefaatin kabul olunacak, buyurulur. Ben de başımı kaldıracağım ve: Rabbim ümmetimi, Rabbim ümmetimi, Rabbim ümmetimi (kurtarmanı diliyorum), diyeceğim. Rabbim: Ey Muhammed, ümmetin arasından hesaba çekilmeyecek olanları, cennet kapılarının sağ kapısından onları cennete koy, onlar aynı zamanda onun dışındaki diğer kapılardan da bütün insanlarla ortak olarak gireceklerdir. Sonra Rasulullah (sav) şöyle buyurdu: “Nefsim elinde olana yemin ederim ki, cennet kapılarının kanatlarından iki kanadı arasındaki mesafe Mekke ile Hecer arası, Mekke ile Busrâ arası kadardır.”
Bu hususta Ebu Bekir es-Sıddık, Enes, Ukbe b. Âmir ve Ebu Saîd’den de gelmiş rivayetler vardır.
Ebu İsa (Tirmizi) dedi ki: Bu, hasen sahih bir hadistir. Ebu Hayyan et-Teymî’nin adı Yahya b. Saîd b. Hayyan olup Kûfelidir, sika bir ravidir. Ebu Zur’a b. Amr b. Cerir’in adı ise Herim’dir.
Açıklama:
Kültürümüzde Hadisler projesini ilgilendiren kısım:
أَنَا سَيِّدُ النَّاسِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ
Yazar, Kitap, Bölüm:
Tirmizî, Sünen-i Tirmizî, Sıfatü'l-Kıyâme 10, 4/622
Senetler:
1. Ebu Hureyre ed-Devsî (Abdurrahman b. Sahr)
2. Ebu Zür'a b. Amr el-Beceli (Herim b. Amr b. Cerir b. Abdullah)
3. Ebu Hayyan Yahya b. Saîd et-Teymî (Yahya b. Saîd b. Hayyan)
4. Ebu Abdurrahman Abdullah b. Mübarek el-Hanzalî (Abdullah b. Mübarek b. Vadıh)
5. Süveyd b. Nasr el-Mervezi (Süveyd b. Nasr b. Süveyd)
Konular:
Allah İnancı, kızması / gazabı/ buğzetmesi ve sebepleri
Allah İnancı, varlığı ve birliği
Hz. Peygamber, diğer peygamberlerden farkı
Hz. Peygamber, sevdiği yemekler
Hz. Peygamber, ümmet sevgisi
Hz. Peygamber, vasıfları, şemaili, hasaisi
Kıyamet, ahvali
Kıyamet, sıkıntıları
Peygamberler, Hz. Adem
Peygamberler, Hz. İbrahim ve ailesi
Peygamberler, Hz. İsa
Peygamberler, Hz. Musa ve Ailesi
Peygamberler, Hz. Nuh
Şefaat, Hz. Peygamber'in
Şefaat, şefaat