Öneri Formu
Hadis Id, No:
1507, M000518
Hadis:
حَدَّثَنِى أَبُو بَكْرِ بْنُ أَبِى شَيْبَةَ حَدَّثَنَا حَفْصُ بْنُ غِيَاثٍ عَنْ دَاوُدَ عَنِ الشَّعْبِىِّ عَنْ مَسْرُوقٍ عَنْ عَائِشَةَ قَالَتْ قُلْتُ يَا رَسُولَ اللَّهِ ابْنُ جُدْعَانَ كَانَ فِى الْجَاهِلِيَّةِ يَصِلُ الرَّحِمَ وَيُطْعِمُ الْمِسْكِينَ فَهَلْ ذَاكَ نَافِعُهُ قَالَ "لاَ يَنْفَعُهُ إِنَّهُ لَمْ يَقُلْ يَوْمًا رَبِّ اغْفِرْ لِى خَطِيئَتِى يَوْمَ الدِّينِ."
Tercemesi:
Bana Ebu Bekir b. Ebu Şeybe, ona Hafs b. Giyâs, ona Davud, ona Şabi, ona Mesruk, ona Hz. Aişe (r.anha) şöyle rivayet etmiştir: Dedim ki: Ey Allah'ın Rasulü! İbn Cüd'ân cahiliye zamanında akrabalarını gözetir, fakirleri doyururdu. Bu ona fayda verir mi? diye sordum. "Bu ona fayda vermez. O hiçbir zaman Rabbim günahlarımı affet demedi" buyurdu.
Açıklama:
Yazar, Kitap, Bölüm:
Müslim, Sahîh-i Müslim, İmân 518, /111
Senetler:
()
Konular:
İyilik, İyiliğin ahirette gayrı müslimlere faydası