حَدَّثَنَا فَرْوَةُ بْنُ أَبِى الْمَغْرَاءِ حَدَّثَنَا عَلِىُّ بْنُ مُسْهِرٍ عَنْ هِشَامٍ عَنْ أَبِيهِ عَنْ عَائِشَةَ قَالَتْ خَرَجَتْ سَوْدَةُ بِنْتُ زَمْعَةَ لَيْلاً فَرَآهَا عُمَرُ فَعَرَفَهَا فَقَالَ إِنَّكِ وَاللَّهِ يَا سَوْدَةُ مَا تَخْفَيْنَ عَلَيْنَا ، فَرَجَعَتْ إِلَى النَّبِىِّ صلى الله عليه وسلم فَذَكَرَتْ ذَلِكَ لَهُ ، وَهْوَ فِى حُجْرَتِى يَتَعَشَّى ، وَإِنَّ فِى يَدِهِ لَعَرْقًا ، فَأُنْزِلَ عَلَيْهِ فَرُفِعَ عَنْهُ وَهُوَ يَقُولُ « قَدْ أَذِنَ لَكُنَّ أَنْ تَخْرُجْنَ لِحَوَائِجِكُنَّ » .

Bize Ferve b. Ebu Meğrâ, ona Ali b. Müshir, ona Hişâm, ona babası (Urve b. Zübeyir), ona da Âişe (r.anha) şöyle demiştir:

Sevde bt. Zem'a bir gece ihtiyacı için dışarıya çıktı. Akabinde Ömer onu gördü, kendisini tanıdı ve "ey Sevde, iyi bil ki, vallahi sen bizce tanınmamış değilsin" dedi. Bu söz üzerine Şevde, Hz. Peygamber'in (sav) yanına döndü ve Ömer'in kendisine söylediği sözü O'na aktardı. Hz. Peygamber (sav) benim odamda akşam yemeği yiyordu, elinde de etli bir kemik vardı. Bu hâlde ken­disine vahiy indirildi. Vahyin tesiri kendisinden kaldırılınca "Allah siz kadınların ihtiyaçlarınız sebebiyle dışarıya çıkma­nıza izin vermiştir" buyurdu.

---

• Buhârî Sahîh-i Buhârî Nikah 115, 2/359