حَدَّثَنَا مُسَدَّدٌ عَنْ هُشَيْمٍ عَنْ سَيَّارٍ عَنِ الشَّعْبِىِّ عَنْ جَابِرٍ قَالَ كُنْتُ مَعَ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم فِى غَزْوَةٍ ، فَلَمَّا قَفَلْنَا تَعَجَّلْتُ عَلَى بَعِيرٍ قَطُوفٍ فَلَحِقَنِى رَاكِبٌ مِنْ خَلْفِى ، فَالْتَفَتُّ فَإِذَا أَنَا بِرَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم قَالَ « مَا يُعْجِلُكَ » . قُلْتُ إِنِّى حَدِيثُ عَهْدٍ بِعُرْسٍ . قَالَ « فَبِكْرًا تَزَوَّجْتَ أَمْ ثَيِّبًا » . قُلْتُ بَلْ ثَيِّبًا . قَالَ « فَهَلاَّ جَارِيَةً تُلاَعِبُهَا وَتُلاَعِبُكَ » . قَالَ فَلَمَّا قَدِمْنَا ذَهَبْنَا لِنَدْخُلَ فَقَالَ « أَمْهِلُوا حَتَّى تَدْخُلُوا لَيْلاً - أَىْ عِشَاءً - لِكَىْ تَمْتَشِطَ الشَّعِثَةُ وَتَسْتَحِدَّ الْمُغِيبَةُ » . قَالَ وَحَدَّثَنِى الثِّقَةُ أَنَّهُ قَالَ فِى هَذَا الْحَدِيثِ « الْكَيْسَ الْكَيْسَ يَا جَابِرُ » . يَعْنِى الْوَلَدَ .

Bize Müsedded, ona Hüşeym, ona Seyyar, ona Şa'bî, ona da Cabir şöyle demiştir:

Bir gazada Rasulullah (sav) ile birlikteydik. Dön­üşte ben yavaş giden bir deveye binmiş aceleyle gitmeye çalışıyordum. O sırada arkamdan bir süvari yetişti. Dönüp baktım ki bana yetişen Rasulullah (sav) imiş. Bana "neye acele ediyorsun ya Cabir" dedi. ben de “Ya Rasulullah, ben yeni evlendim” dedim. "Bakire ile mi evlendin, dul ile mi?" diye sordu. “Dul ile” dedim. "Bakire alsaydın ya! Sen onunla, o seninle oynaşırdınız" buyurdu. Rasulullah (sav) "acele etmeyin, şehre geceleyin yâni yatsı zamanı girelim ki, (eşlerinizden) saçları dağınık olan taransın, kasıklarını tıraş edecek olan etsin" buyurdu.

Râvî Huşeym der ki: Bana güvenilir bir adamın rivayet ettiğine göre Rasulullah (sav) "ailenle ilişkiye gir" Yani çocuk yap "ey Cabir" buyurmuştur.

• Buhârî Sahîh-i Buhârî Nikah 121, 2/360