حَدَّثَنِى أَحْمَدُ بْنُ حَنْبَلٍ حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ جَعْفَرٍ حَدَّثَنَا شُعْبَةُ عَنْ إِسْمَاعِيلَ بْنِ أَبِى خَالِدٍ عَنْ قَيْسٍ عَنْ عَمْرِو بْنِ الْعَاصِ قَالَ سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم جِهَارًا غَيْرَ سِرٍّ يَقُولُ
"أَلاَ إِنَّ آلَ أَبِى - يَعْنِى فُلاَنًا - لَيْسُوا لِى بِأَوْلِيَاءَ إِنَّمَا وَلِيِّىَ اللَّهُ وَصَالِحُ الْمُؤْمِنِينَ."

Bize Ahmed b. Hanbel, ona Muhammed b. Cafer, ona Şube, ona İsmail b. Ebu Halid, ona Kays, ona Amr b. As (ra) şöyle rivayet etmiştir: Rasulullah'ın (sav) gizlemeden açıkça şöyle dediğini işittim:
"Falanca oğulları benim velilerim ve dostlarım değillerdir. Benim velim ve dostum ancak Allah ve salih müminlerdir."

• Müslim Sahîh-i Müslim İmân 519, /112