حَدَّثَنَا سُوَيْدُ بْنُ نَصْرٍ أَخْبَرَنَا ابْنُ الْمُبَارَكِ أَنْبَأَنَا شُعْبَةُ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْمُنْكَدِرِ عَنْ جَابِرٍ قَالَ :اسْتَأْذَنْتُ عَلَى النَّبِىِّ صلى الله عليه وسلم فِى دَيْنٍ كَانَ عَلَى أَبِى فَقَالَ :« مَنْ هَذَا؟ » . فَقُلْتُ: أَنَا . فَقَالَ: « أَنَا أَنَا » . كَأَنَّهُ كَرِهَ ذَلِكَ . قَالَ أَبُو عِيسَى :هَذَا حَدِيثٌ حَسَنٌ صَحِيحٌ .

Bize Süveyd b. Nasr, ona İbn Mübarek, ona Şube, ona Muhammed b. Münkedir, ona da Cabir şunu rivayet etti:
"Babamın bir borcundan dolayı Hz. Peygamber’in (sav) yanına girmek için izin istedim. Hz. Peygamber, 'Kim o' dedi. Ben de 'Benim' dedim. Bunun üzerine Hz. Peygamber bu sözden pek hoşlanmamış olacak ki 'Benim, benim' (diyerek sözümü tekrar etti.)"
Ebu İsa şöyle dedi: "Bu hadis hasen-sahihtir."

• Tirmizî Sünen-i Tirmizî İsti'zân ve'l-edeb 18, 5/65