وَبِإِسْنَادِهِ، عَنْ سَهْلٍ،"أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ الْتَقَى هُوَ وَالْمُشْرِكُونَ، فَاقْتَتَلُوا، فَلَمَّا مَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ إِلَى عَسْكَرِهِ، مَالَ الآخَرُونَ إِلَى عَسْكَرِهِمْ، وَفِي أَصْحَابِ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ رَجُلٌ لا يَدَعُ لَهُمْ فَاذَّةً، وَلا شَاذَّةً، إِلا اتَّبَعَهَا بِضَرْبَةٍ مِنْ سَيْفِهِ". فَذَكَرَ الْحَدِيثَ.

Sehl'den aynı isnadla şöyle rivayet edilmiştir: "Rasulullah (sav) ile müslümanlar müşriklerle karşılaşmış ve çarpışmışlardı. Hz. Peygamber de müşrikler de kendi karargahlarına çekildikleri sırada Hz. Peygamber'in ashabından bir adam müşrik ordusundan geri kalanları yakalayıp onlara karşı kılıçtan geçiriyorlardı" dedi ve hadisi zikretti.

• Taberânî Mu'cem-i kebîr Sehl b. Sa'd es-Sâ'idî 6001, 5/1517