حَدَّثَنَا مُسَدَّدٌ حَدَّثَنَا أَبُو الأَحْوَصِ حَدَّثَنَا مَنْصُورٌ عَنِ الشَّعْبِىِّ عَنِ الْبَرَاءِ قَالَ خَطَبَنَا رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم يَوْمَ النَّحْرِ بَعْدَ الصَّلاَةِ فَقَالَ
"مَنْ صَلَّى صَلاَتَنَا وَنَسَكَ نُسُكَنَا فَقَدْ أَصَابَ النُّسُكَ وَمَنْ نَسَكَ قَبْلَ الصَّلاَةِ فَتِلْكَ شَاةُ لَحْمٍ." فَقَامَ أَبُو بُرْدَةَ بْنُ نِيَارٍ فَقَالَ يَا رَسُولَ اللَّهِ وَاللَّهِ لَقَدْ نَسَكْتُ قَبْلَ أَنْ أَخْرُجَ إِلَى الصَّلاَةِ وَعَرَفْتُ أَنَّ الْيَوْمَ يَوْمُ أَكْلٍ وَشُرْبٍ فَتَعَجَّلْتُ فَأَكَلْتُ وَأَطْعَمْتُ أَهْلِى وَجِيرَانِى. فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم
"تِلْكَ شَاةُ لَحْمٍ." فَقَالَ إِنَّ عِنْدِى عَنَاقًا جَذَعَةً وَهِىَ خَيْرٌ مِنْ شَاتَىْ لَحْمٍ فَهَلْ تُجْزِئُ عَنِّى قَالَ
"نَعَمْ وَلَنْ تُجْزِئَ عَنْ أَحَدٍ بَعْدَكَ."

Bize Müsedded, ona Ebu Ahvas, ona Mansur, ona da eş-Şa'bî, Bera b. Azib'in (ra) şöyle dediğini rivayet etti: Rasulullah (sav) Kurban Bayramı günü namazdan sonra, bize bir hutbe irad ederek:
"Kim bizim namazımızı kılar ve kurbanımızı keserse, sünnete uygun bir amel işlemiş olur. Kim de kurbanı namazdan önce keserse, o et koyunu olur" buyurdu. Bunun üzerine Ebu Bürde b. Niyar kalktı ve Ey Allah'ın Rasulü, vallahi ben bugünün yeme-içme günü olduğunu düşünerek Kurbanımı namaza çıkmadan önce kestim ve etinden de hemen yedim, aileme ve komşularıma da yedirdim dedi. Rasulullah (sav), "o eti için kesilen bir koyundur" buyurdu. Bunun üzerine Ebu Bürde tekrar kalktı ve bende bir yaşını doldurmamış (fakat semiz olması ve etinin lezizliği bakımından iki et koyunundan) daha iyi bir oğlak var, onu kessem, kurban olarak bana yeter mi? diye sordu.
"Evet yeter, ama bu senden başka biri için asla yeterli olamaz" buyurdu.

• Ebû Davud Sünen-i Ebu Davud Dahâyâ 5, /651