حَدَّثَنِى حَرْمَلَةُ بْنُ يَحْيَى بْنِ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ حَرْمَلَةَ بْنِ عِمْرَانَ التُّجِيبِىُّ أَخْبَرَنِى ابْنُ وَهْبٍ أَخْبَرَنِى يُونُسُ عَنِ ابْنِ شِهَابٍ عَنْ سَالِمِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ أَخْبَرَهُ أَنَّ عَبْدَ اللَّهِ بْنَ عُمَرَ أَخْبَرَهُ أَنَّ عُمَرَ بْنَ الْخَطَّابِ انْطَلَقَ مَعَ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم فِى رَهْطٍ قِبَلَ ابْنِ صَيَّادٍ حَتَّى وَجَدَهُ يَلْعَبُ مَعَ الصِّبْيَانِ عِنْدَ أُطُمِ بَنِى مَغَالَةَ وَقَدْ قَارَبَ ابْنُ صَيَّادٍ يَوْمَئِذٍ الْحُلُمَ فَلَمْ يَشْعُرْ حَتَّى ضَرَبَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم ظَهْرَهُ بِيَدِهِ ثُمَّ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم لاِبْنِ صَيَّادٍ
"أَتَشْهَدُ أَنِّى رَسُولُ اللَّهِ." فَنَظَرَ إِلَيْهِ ابْنُ صَيَّادٍ فَقَالَ أَشْهَدُ أَنَّكَ رَسُولُ الأُمِّيِّينَ. فَقَالَ ابْنُ صَيَّادٍ لِرَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم أَتَشْهَدُ أَنِّى رَسُولُ اللَّهِ فَرَفَضَهُ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم وَقَالَ:
"آمَنْتُ بِاللَّهِ وَبِرُسُلِهِ." ثُمَّ قَالَ لَهُ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم
"مَاذَا تَرَى." قَالَ ابْنُ صَيَّادٍ يَأْتِينِى صَادِقٌ وَكَاذِبٌ فَقَالَ لَهُ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم
"خُلِّطَ عَلَيْكَ الأَمْرُ." ثُمَّ قَالَ لَهُ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم
"إِنِّى قَدْ خَبَأْتُ لَكَ خَبِيئًا." فَقَالَ ابْنُ صَيَّادٍ
"هُوَ الدُّخُّ." فَقَالَ لَهُ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم
"اخْسَأْ فَلَنْ تَعْدُوَ قَدْرَكَ." فَقَالَ عُمَرُ بْنُ الْخَطَّابِ ذَرْنِى يَا رَسُولَ اللَّهِ أَضْرِبْ عُنُقَهُ. فَقَالَ لَهُ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم
"إِنْ يَكُنْهُ فَلَنْ تُسَلَّطَ عَلَيْهِ وَإِنْ لَمْ يَكُنْهُ فَلاَ خَيْرَ لَكَ فِى قَتْلِهِ."

Bize Harmele b. Yahya b. Abdullah b. Harmele b. İmrân et-Tûcîbî, ona İbn Vehb, ona Yunus, ona İbn Şihab, ona Salim b. Abdullah, ona da İbn Ömer şöyle rivayet etti: Hz. Ömer, Rasulullah (sav) ile birlikte bir grup içinde İbn Sayyâd'a gittiler. Onu Benî Mağale konağı yanında erkek çocuklarla oynarken buldular. İbn Sayyâd o zaman buluğ çağına yaklaşmıştı. Rasulullah (sav) eliyle onun sırtına dokunana kadar İbn Sayyâd, onun geldiğinin farkına varamamıştı. Sonra Hz. Peygamber (sav) ona; "Benim, Allah'ın Rasulü olduğuma şehadet ediyor musun" dedi. İbn Sayyâd Rasulullah'a bakıp; senin, ümmîlerin nebisi olduğuna şehadet ediyorum, sen de benim Allah'ın Rasulü olduğuma şehadet eder misin dedi. Rasulullah (sav) onun sözünü dikkate almaksızın; "Ben Allah'a ve Resullerine iman ettim" buyurdu, ardından İbn Sayyad'a; "ne görüyorsun" diye sordu. İbn Sayyad; bana gerçek haberler de gelir, yalan haberler de diye cevap verdi. Rasulullah; "öyleyse senin işin çok karışıktır" buyurdu. Sonra da ona; "gönlümde senin için bir şey geçirdim, (onu bil bakalım)" buyurdu. İbn Sayyâd; o duh (duman)dır dedi. Rasulullah (sav); "yıkıl karşımdan, kaderini asla aşamayacaksın" buyurdu. Hz. Ömer; ya Rasulullah, bana izin ver onun boynunu vurayım dedi. Rasulullah (sav); "eğer o (Deccal) ise ona asla üstün gelinemez. Deccal değilse onu öldürmekte hayır yok" buyurdu.

• Müslim Sahîh-i Müslim Fiten ve Eşratu's-sâat 7354, /1197