حَدَّثَنَا عَلِىُّ بْنُ مُحَمَّدٍ حَدَّثَنَا وَكِيعٌ عَنِ ابْنِ أَبِى ذِئْبٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ قَيْسٍ عَنْ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ يَزِيدَ عَنْ ثَوْبَانَ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم « مَنْ يَتَقَبَّلُ لِى بِوَاحِدَةٍ وَأَتَقَبَّلُ لَهُ بِالْجَنَّةِ » قُلْتُ أَنَا . قَالَ « لاَ تَسْأَلِ النَّاسَ شَيْئًا » . قَالَ فَكَانَ ثَوْبَانُ يَقَعُ سَوْطُهُ وَهُوَ رَاكِبٌ فَلاَ يَقُولُ لأَحَدٍ نَاوِلْنِيهِ حَتَّى يَنْزِلَ فَيَأْخُذَهُ .

Bize Ali b. Muhammed, ona Vekî', ona İbn Ebu Zi'b, ona Muhammed b. Kays, ona Abdurrahman b. Yezîd, ona da (Hz. Peygamber’in azatlısı) Sevbân, Rasulullah'ın (sav) şöyle buyurduğunu nakletmiştir: "
"Kim bir hususta bana söz verir? Ben de onun cennete gireceğine söz vereyim." diye sordu. "Ben!" diye atıldım. Rasulullah (sav) "Kimseden bir şey isteme!" buyurdu.
Râvi şöyle demiştir: "Bundan sonra Sevbân, binek üstünde iken kamçısı elinden (yere) düşse de kimseye, şunu versene demez, hayvandan iner kendi alırdı."

• İbn Mâce Sünen-i İbn Mâce Zekât 25, /294