حَدَّثَنَا مَنْصُورُ بْنُ أَبِى مُزَاحِمٍ حَدَّثَنَا أَبُو بَكْرٍ عَنْ أَبِى إِسْحَاقَ عَنِ الْبَرَاءِ بْنِ عَازِبٍ قَالَ جَاءَ رَجُلٌ إِلَى النَّبِىِّ صلى الله عليه وسلم فَقَالَ يَا رَسُولَ اللَّهِ يَسْتَفْتُونَكَ فِى الْكَلاَلَةِ فَمَا الْكَلاَلَةُ قَالَ
"تُجْزِيكَ آيَةُ الصَّيْفِ."
فَقُلْتُ لأَبِى إِسْحَاقَ هُوَ مَنْ مَاتَ وَلَمْ يَدَعْ وَلَدًا وَلاَ وَالِدًا قَالَ كَذَلِكَ ظَنُّوا أَنَّهُ كَذَلِكَ.

Açıklama: Hattâbî, "yaz ayeti" tanımlaması hakkında şöyle demiştir: Kelâle hakkında muhtasar âyet kış aylarında nazil olmuştu. Daha sonra yaz döneminde Kelâle hakkında ayrıntılı bilgi verilen Nisâ süresinin son ayeti nazil oldu. Bu yüzden Hz. Peygamber bu son ayeti "yaz ayeti" olan isimlendirdi. Bk. Hattâbî, Meâlimü'sünen, IV, 93-94.

• Ebû Davud Sünen-i Ebu Davud Ferâiz 3, /673