حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ كَثِيرٍ أَخْبَرَنَا سُفْيَانُ عَنْ جَعْفَرٍ عَنْ أَبِيهِ عَنْ جَابِرِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ قَالَ كَانَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم يَقُولُ:
"أَنَا أَوْلَى بِالْمُؤْمِنِينَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ. مَنْ تَرَكَ مَالاً فَلأَهْلِهِ، وَمَنْ تَرَكَ دَيْنًا أَوْ ضَيَاعًا فَإِلَىَّ وَعَلَىَّ."

Bize Muhammed b. Kesîr, ona Süfyan (es-Sevrî), ona Cafer (es-Sâdık), ona babası (Muhammed el-Bâkır), ona da Câbir b. Abdullah, Rasulullah'ın (sav) şöyle buyurduğunu rivayet etmiştir:
"Ben, müminlere kendi canlarından daha yakınımdır. Binaenaleyh, kim geriye bir mal bırakırsa o mal, onun ailesine aittir. Kim de geriye bir borç ya da çoluk çocuk bırakırsa, o bana aittir ve sorumluluğu benim üzerimdedir."

• Ebû Davud Sünen-i Ebu Davud Harâc ve'l-fey' ve'l-imâre 15, /687