حَدَّثَنَا مَالِكُ بْنُ إِسْمَاعِيلَ حَدَّثَنَا إِسْرَائِيلُ عَنْ عُثْمَانَ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مَوْهَبٍ قَالَ أَرْسَلَنِى أَهْلِى إِلَى أُمِّ سَلَمَةَ بِقَدَحٍ مِنْ مَاءٍ - وَقَبَضَ إِسْرَائِيلُ ثَلاَثَ أَصَابِعَ - مِنْ فِضَّةٍ فِيهِ شَعَرٌ مِنْ شَعَرِ النَّبِىِّ صلى الله عليه وسلم وَكَانَ إِذَا أَصَابَ الإِنْسَانَ عَيْنٌ أَوْ شَىْءٌ بَعَثَ إِلَيْهَا مِخْضَبَهُ ، فَاطَّلَعْتُ فِى الْجُلْجُلِ فَرَأَيْتُ شَعَرَاتٍ حُمْرًا .

Bize Malik b. İsmail, ona İsrâil, ona da Osman b. Abdullah b. Mevheb şöyle demiştir:

"Ailem beni, içinde Hz. Peygamber’in saçlarından bulunan su kabını almak üzere Ümmü Seleme’ye gönderdi İsrâîl üç parmağını yumarak (bardağı tarif etti) İnsanlar, bir kişiye göz değdiğinde ya da başka bir sıkıntı olduğunda Ümmü Seleme'ye bir kabını gönde­rirdi. Ben Ümmü Seleme'nin yanındaki kaba (الجُلْجُل) göz attım, içinde kırmızı saç telleri gördüm."

---

• Buhârî Sahîh-i Buhârî Libâs 66, 2/478