حَدَّثَنَا آدَمُ بْنُ أَبِى إِيَاسٍ حَدَّثَنَا ابْنُ أَبِى ذِئْبٍ عَنِ الزُّهْرِىِّ عَنْ سَهْلِ بْنِ سَعْدٍ أَنَّ رَجُلاً اطَّلَعَ مِنْ جُحْرٍ فِى دَارِ النَّبِىِّ صلى الله عليه وسلم وَالنَّبِىُّ صلى الله عليه وسلم يَحُكُّ رَأْسَهُ بِالْمِدْرَى فَقَالَ: "لَوْ عَلِمْتُ أَنَّكَ تَنْظُرُ لَطَعَنْتُ بِهَا فِى عَيْنِكَ ، إِنَّمَا جُعِلَ الإِذْنُ مِنْ قِبَلِ الأَبْصَارِ" .

Bize Adem b. Ebu İyâs, ona (Muhammed) b. Ebu Zi'b (el-Âmirî), ona (İbn Şihab) ez-Zührî, ona da Sehl b. Sa'd'ın (es-Sâidî) rivayet ettiğine göre adamın biri, Hz. Peygamber'in (sav) evinin bir deliğinden içeri bakmıştı. Bu esnada Hz. Peygamber (sav) bir tarak ile başını tarıyordu. Bunun üzerine Hz. Peygamber (sav) adama şöyle buyurdu: "Senin bu şekilde baktığını bilseydim kesinlikle şu demir saç çubuğunu gözüne batırırdım. Şüphesiz (içeriye girmek için) izin isteme (kuralı) bakmayı engellemek için konulmuştur."

• Buhârî Sahîh-i Buhârî Libâs 75, 2/481