أَخْبَرَنَا كَثِيرُ بْنُ عُبَيْدٍ حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ حَرْبٍ عَنِ الزُّبَيْدِىِّ عَنِ الزُّهْرِىِّ عَنْ حُمَيْدِ بْنِ عَبْدِ الرَّحْمَنِ عَنْ أَبِى هُرَيْرَةَ قَالَ سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم يَقُولُ « أَسْرَفَ عَبْدٌ عَلَى نَفْسِهِ حَتَّى حَضَرَتْهُ الْوَفَاةُ قَالَ لأَهْلِهِ إِذَا أَنَا مُتُّ فَأَحْرِقُونِى ثُمَّ اسْحَقُونِى ثُمَّ اذْرُونِى فِى الرِّيحِ فِى الْبَحْرِ فَوَاللَّهِ لَئِنْ قَدَرَ اللَّهُ عَلَىَّ لَيُعَذِّبَنِّى عَذَابًا لاَ يُعَذِّبُهُ أَحَدًا مِنْ خَلْقِهِ قَالَ فَفَعَلَ أَهْلُهُ ذَلِكَ قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَجَلَّ لِكُلِّ شَىْءٍ أَخَذَ مِنْهُ شَيْئًا أَدِّ مَا أَخَذْتَ فَإِذَا هُوَ قَائِمٌ قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَجَلَّ مَا حَمَلَكَ عَلَى مَا صَنَعْتَ قَالَ خَشْيَتُكَ . فَغَفَرَ اللَّهُ لَهُ » .

Açıklama: Geçmiş dönemlere ait bir olayı hikâyesi olması muhtemel olan bu rivâyette, ölünce yakılmasını vasiyet eden adamın, öldükten sonra dirilmekten ve Allah’ın kudretinden kuşku duyduğu anlaşılmaktadır. Burada bilinçli bir inkârdan değil, cehâletten söz edilebilir. Adam, yakılıp külleri dağıtılırsa belki bir daha diriltilmez ve ceza da görmez diye düşünmekte ve bunu da Allah korkusundan dolayı yapmaktadır. Eğer inkâr kastı olsaydı, adamın kendisini yakmalarını vasiyet etmesinin anlamı kalmazdı. Bu rivâyet her şeyden önce bize, hangi günahı işlersek işleyelim, Allah’ın rahmetinden ümidimizi kesmememiz gerektiğini anlatmaktadır. Bununla birlikte amellerimize güvenip kurtulduğumuz zehâbına da kapılmamak gerekir.

• Nesâî Sünen-i Nesâî Cenâiz 2081, /2223