أَخْبَرَنَا هَنَّادُ بْنُ السَّرِىِّ عَنْ أَبِى بَكْرِ بْنِ عَيَّاشٍ عَنْ أَبِى حَصِينٍ عَنْ أَبِى عَبْدِ الرَّحْمَنِ قَالَ قَالَ عَلِىٌّ كُنْتُ رَجُلاً مَذَّاءً وَكَانَتِ ابْنَةُ النَّبِىِّ صلى الله عليه وسلم تَحْتِى فَاسْتَحْيَيْتُ أَنْ أَسْأَلَهُ فَقُلْتُ لِرَجُلٍ جَالِسٍ إِلَى جَنْبِى سَلْهُ . فَسَأَلَهُ فَقَالَ " فِيهِ الْوُضُوءُ " .

Bize Hennâd b. Serî, ona Ebu Bekir b. Ayyâş, ona Ebu Husayn ona da Ebu Abdurrahman, Hz. Ali'nin şöyle dediğini rivayet etmiştir:
Ben çok mezisi gelen bir adamdım. Rasulullah'ın (sav) kızı nikahım altında olduğundan dolayı ona (sav) mezi konusunda soru sormaktan utandım. Yanımda oturan birine "Rasulullah'a (sav) bu konuyu sen sor." dedim. O da sordu. Bunun üzerine Rasulullah (sav), "Abdest gerekir." buyurdu.

• Nesâî Sünen-i Nesâî Tahâret 112, /2096