Öneri Formu
Hadis Id, No:
20160, T001568
Hadis:
حَدَّثَنَا ابْنُ أَبِى عُمَرَ حَدَّثَنَا سُفْيَانُ حَدَّثَنَا أَيُّوبُ عَنْ أَبِى قِلاَبَةَ عَنْ عَمِّهِ عَنْ عِمْرَانَ بْنِ حُصَيْنٍ أَنَّ النَّبِىَّ صلى الله عليه وسلم فَدَى رَجُلَيْنِ مِنَ الْمُسْلِمِينَ بِرَجُلٍ مِنَ الْمُشْرِكِينَ . قَالَ أَبُو عِيسَى : هَذَا حَدِيثٌ حَسَنٌ صَحِيحٌ . وَعَمُّ أَبِى قِلاَبَةَ هُوَ أَبُو الْمُهَلَّبِ وَاسْمُهُ عَبْدُ الرَّحْمَنِ بْنُ عَمْرٍو وَيُقَالُ مُعَاوِيَةُ بْنُ عَمْرٍو وَأَبُو قِلاَبَةَ اسْمُهُ عَبْدُ اللَّهِ بْنُ زَيْدٍ الْجَرْمِىُّ . وَالْعَمَلُ عَلَى هَذَا عِنْدَ أَكْثَرِ أَهْلِ الْعِلْمِ مِنْ أَصْحَابِ النَّبِىِّ صلى الله عليه وسلم وَغَيْرِهِمْ أَنَّ لِلإِمَامِ أَنْ يَمُنَّ عَلَى مَنْ شَاءَ مِنَ الأُسَارَى وَيَقْتُلَ مَنْ شَاءَ مِنْهُمْ وَيَفْدِىَ مَنْ شَاءَ . وَاخْتَارَ بَعْضُ أَهْلِ الْعِلْمِ الْقَتْلَ عَلَى الْفِدَاءِ . وَقَالَ الأَوْزَاعِىُّ :بَلَغَنِى أَنَّ هَذِهِ الآيَةَ مَنْسُوخَةٌ قَوْلُهُ تَعَالَى ( فَإِمَّا مَنًّا بَعْدُ وَإِمَّا فِدَاءً ) نَسَخَتْهَا ( وَاقْتُلُوهُمْ حَيْثُ ثَقِفْتُمُوهُمْ ) حَدَّثَنَا بِذَلِكَ هَنَّادٌ حَدَّثَنَا ابْنُ الْمُبَارَكِ عَنِ الأَوْزَاعِىِّ . قَالَ إِسْحَاقُ بْنُ مَنْصُورٍ قُلْتُ لأَحْمَدَ إِذَا أُسِرَ الأَسِيرُ يُقْتَلُ أَوْ يُفَادَى أَحَبُّ إِلَيْكَ ؟ قَالَ : إِنْ قَدَرُوا أَنْ يُفَادُوا فَلَيْسَ بِهِ بَأْسٌ وَإِنْ قُتِلَ فَمَا أَعْلَمُ بِهِ بَأْسًا . قَالَ إِسْحَاقُ: الإِثْخَانُ أَحَبُّ إِلَىَّ إِلاَّ أَنْ يَكُونَ مَعْرُوفًا فَأَطْمَعُ بِهِ الْكَثِيرَ .
Tercemesi:
Bize İbn Ebu Ömer, ona Süfyân, ona Eyyûb, ona Ebu Kilâbe, ona amcası Muâviye b. Amr, ona da İmrân b. Husayn şöyle rivayet etmiştir:
Nebî (sav) müslümanlardan iki adamı müşriklerden bir adam karşılığında fidyeyle takas etti.
Ebu İsa şöyle demiştir: Bu, hasen-sahih bir hadistir.
Ebu Kilâbe'nin amcası Ebu Mühelleb olup ismi Abdurrahman b. Amr'dır. Bununla birlikte ona Muâviye b. Amr da denir. Ebu Kilâbe'nin adı da Abdullah b. Zeyd el-Cermî'dir.
Nebî'nin (sav) ashabından ve diğerlerinden ilim ehli kimselerin büyük çoğunluğu nezdinde amel buna göre olup idareci, esirlerden dilediğini serbest bırakabilir, onlardan istediğini öldürebilir, dilediğini de fidye karşılığında salıverir. Bazı ilim ehli de öldürmeyi fidyeye tercih etmişlerdir. el-Evzâî, "Bana ulaştığına göre "Ya karşılıklı ya da fidye ile serbet bırakın" ayetini "Onları nerede bulursanız öldürün" ayeti neshetmiştir. Bize Hennâd, ona İbn Mübârek, ona da el-Evzâî böylece nakilde bulunmuştur.
İshâk b. Mansûr şöyle demiştir: Ahmed b. Hanbel'e, "Esirin öldürülmesini mi yoksa fidyeyle serbest bırakılmasını mı güzel bulursun?" dedim. O, "Fidye ile serbet bırakılmalarına imkan bulurlarsa bir beis yoktur. Eğer esir öldürülürse bunda bir sakınca olduğunu bilmiyorum" dedi.
İshâk b. Râhûye de "Otorite kurmak adına esirlerin öldürülmesi bana daha güzel gelmektedir. Ancak esirin bilinen bir kimse olması durumunda onun vesilesiyle müslümanlardan pek çok kimsenin kurtulmasını ve istifade etmesini umarım" demiştir.
Açıklama:
Yazar, Kitap, Bölüm:
Tirmizî, Sünen-i Tirmizî, Siyer 18, 4/135
Senetler:
()
Konular:
Nesh
Savaş, esirler
Savaş, Esirlere nasıl muamele edileceği