حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ يُونُسَ حَدَّثَنَا عَبْدُ الْعَزِيزِ بْنُ أَبِى سَلَمَةَ حَدَّثَنَا ابْنُ شِهَابٍ عَنْ سَالِمٍ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عُمَرَ - رضى الله عنهما مَرَّ النَّبِىُّ صلى الله عليه وسلم عَلَى رَجُلٍ وَهْوَ يُعَاتَبُ فِى الْحَيَاءِ يَقُولُ إِنَّكَ لَتَسْتَحْيِى . حَتَّى كَأَنَّهُ يَقُولُ قَدْ أَضَرَّ بِكَ . فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم :
" دَعْهُ فَإِنَّ الْحَيَاءَ مِنَ الإِيمَانِ "

Bize Ahmed b. Yunus, ona Abdülaziz b. Ebu Seleme, ona İbn Şihab, ona Salim, ona da Abdullah b. Ömer (ra) şöyle demiştir:
Rasulullah (sav) bir adama uğradı. O sırada o adam (kardeşini) hayasından dolayı azarlıyor, ona 'sen çok utangaçsın' diyor, sanki (bu utangaçlık) sana zarar veriyor' demek istiyordu. Bunun üzerine Rasulullah (sav): "Onu rahat bırak! Şüphesiz ki haya imandandır" buyurdu.

• Buhârî Sahîh-i Buhârî Edeb 77, 2/511