حَدَّثَنَا يَحْيَى بْنُ بُكَيْرٍ حَدَّثَنَا اللَّيْثُ عَنْ عُقَيْلٍ عَنِ ابْنِ شِهَابٍ عَنْ عُرْوَةَ عَنْ عَائِشَةَ قَالَتْ إِنَّ أَفْلَحَ أَخَا أَبِى الْقُعَيْسِ اسْتَأْذَنَ عَلَىَّ بَعْدَ مَا نَزَلَ الْحِجَابُ فَقُلْتُ وَاللَّهِ لاَ آذَنُ لَهُ حَتَّى أَسْتَأْذِنَ رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم فَإِنَّ أَخَا أَبِى الْقُعَيْسِ لَيْسَ هُوَ أَرْضَعَنِى ، وَلَكِنْ أَرْضَعَتْنِى امْرَأَةُ أَبِى الْقُعَيْسِ . فَدَخَلَ عَلَىَّ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم فَقُلْتُ يَا رَسُولَ اللَّهِ إِنَّ الرَّجُلَ لَيْسَ هُوَ أَرْضَعَنِى ، وَلَكِنْ أَرْضَعَتْنِى امْرَأَتُهُ . قَالَ:
" ائْذَنِى لَهُ ، فَإِنَّهُ عَمُّكِ ، تَرِبَتْ يَمِينُكِ " .
قَالَ عُرْوَةُ فَبِذَلِكَ كَانَتْ عَائِشَةُ تَقُولُ حَرِّمُوا مِنَ الرَّضَاعَةِ مَا يَحْرُمُ مِنَ النَّسَبِ .

Bize Yahya b. Bükeyr, ona Leys, ona Ukayl, ona İbn Şihab, ona Urve, ona da Aişe şöyle demiştir:
Ebu Kuays'ın erkek kardeşi Eflah, hicab (örtünme) ayeti indikten sonraki bir vakitte benim yanıma gelmek için izin istedi. Ben de: 'Rasulullah'tan (sav) izin alıncaya kadar ona müsaade edemem. Çünkü beni Ebu Kuays'in kardeşi değil, karısı emzirdi' dedim. Rasulullah (sav) bu arada yanıma geldi. Ben de: 'Ya Rasulullah (sav) beni, Eflah'ın karısı emzirmedi, Ebu Kuays'ın karısı emzirdi' (ne buyurursun) dedim. Rasulullah da (sav):
"Allah hayrını versin! Ona müsade et. Çünkü o senin (süt) amcandır" buyurdu.
Urve dedi ki: Bundan dolayı Aişe "Nesebden haram kılınanı sütten de haram kılın" derdi.

• Buhârî Sahîh-i Buhârî Edeb 93, 2/518