أَخْبَرَنَا عِيسَى بْنُ حَمَّادٍ زُغْبَةُ وَأَحْمَدُ بْنُ عَمْرِو بْنِ السَّرْحِ وَالْحَارِثُ بْنُ مِسْكِينٍ - قِرَاءَةً عَلَيْهِ وَأَنَا أَسْمَعُ ، وَاللَّفْظُ لَهُ - عَنِ ابْنِ وَهْبٍ عَنْ يُونُسَ عَنِ ابْنِ شِهَابٍ عَنْ سَالِمٍ عَنْ أَبِيهِ قَالَ:
"كَانَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم يُسَبِّحُ عَلَى الرَّاحِلَةِ قِبَلَ أَىِّ وَجْهٍ تَتَوَجَّهُ، وَيُوتِرُ عَلَيْهَا، غَيْرَ أَنَّهُ لاَ يُصَلِّى عَلَيْهَا الْمَكْتُوبَةَ."

Bize İsa b. Hammad Züğbe, Ahmed b. Amr b. Serhve ve Hâris b. Miskin - Hâris hadisi kıraat yoluyla almıştır ve hadis onun lafızlarıyla nakledilmiştir -, onlara Abdullah b. Vehb (el-Kuraşî), ona Yunus (b. Yezid el-Eylî), ona İbn Şihab (ez-Zührî), ona da Salim (b. Abdullah b. Ömer), babasının (Abdullah b. Ömer) şöyle dediğini rivayet etmiştir:
"Rasulullah (sav), hangi yöne dönerse dönsün, devesi üzerinde (nafile) namaz kılardı. Devesinin üzerinde vitir de kılardı. Ancak bineği üzerinde farz namaz kılmazdı."

• Nesâî Sünen-i Nesâî Salât 491, /2118