حَدَّثَنَا مَحْمُودُ بْنُ غَيْلاَنَ حَدَّثَنَا عَبْدُ الرَّزَّاقِ أَخْبَرَنَا الثَّوْرِىُّ عَنْ أَبِى إِسْحَاقَ عَنْ أَبِى الأَحْوَصِ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ قَالَ :قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم :« أَبْرَأُ إِلَى كُلِّ خَلِيلٍ مِنْ خِلِّهِ وَلَوْ كُنْتُ مُتَّخِذًا خَلِيلاً لاَتَّخَذْتُ ابْنَ أَبِى قُحَافَةَ خَلِيلاً وَإِنَّ صَاحِبَكُمْ خَلِيلُ اللَّهِ » . قَالَ أَبُو عِيسَى: هَذَا حَدِيثٌ حَسَنٌ صَحِيحٌ . وَفِى الْبَابِ عَنْ أَبِى سَعِيدٍ وَأَبِى هُرَيْرَةَ وَابْنِ الزُّبَيْرِ وَابْنِ عَبَّاسٍ .

Bize Mahmûd b. Ğaylân, ona Abdurrezzâk, ona Sevrî, ona Ebu İshâk, ona Ebu Ahvas, ona da Abdullah (b. Mesûd) rivayet ettiğine göre Rasulullah (sav) şöyle buyurmuştur:

"Ben, dünyada insanların birbirleriyle kurduğu dostluk bağlarından beriyim. Eğer birisini kendime dost edinecek olsaydım, Ebu Kuhâfe’nin oğlunu (Ebu Bekir'i) dost edinirdim. Ancak sizin arkadaşınız Allah’ın dostudur."

Ebu İsa (Tirmizî) der ki: Bu hadis hasen-sahih’tir. Bu konuda Ebu Saîd, Ebu Hüreyre, İbn Zübeyir ve İbn Abbâs’tan da rivayetler vardır.

---

• Tirmizî Sünen-i Tirmizî Menâkıb 14, 5/606