حَدَّثَنَا يَعْقُوبُ بْنُ حُمَيْدِ بْنِ كَاسِبٍ حَدَّثَنَا عَبْدُ الْعَزِيزِ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنْ عَمْرِو بْنِ أَبِى عَمْرٍو عَنِ الأَعْرَجِ عَنْ أَبِى هُرَيْرَةَ قَالَ رَأَى النَّبِىُّ صلى الله عليه وسلم شَيْخًا يَمْشِى بَيْنَ ابْنَيْهِ فَقَالَ « مَا شَأْنُ هَذَا » . قَالَ ابْنَاهُ نَذْرٌ يَا رَسُولَ اللَّهِ . قَالَ « ارْكَبْ أَيُّهَا الشَّيْخُ فَإِنَّ اللَّهَ غَنِىٌّ عَنْكَ وَعَنْ نَذْرِكَ » .

Bize Yakub b. Humeyd b. Kasib, ona Abdülaziz b. Muhammed, ona Amr b. Ebu Amr, ona el-A'rec, ona da Ebu Hureyre şöyle demiştir:

"Hz. Peygamber (sav) bir ihtiyarın, iki oğlunun arasında (onlara dayanarak) yürüdüğünü gördü ve 'Buna ne oldu?" diye sordu. Oğulları da 'Ey Allah'ın Rasulü! (Bu babamızın Kâbe'ye kadar yürümek üzere adadığı) bir adaktır' dediler. Bunun üzerine Hz. Peygamber (sav) 'Ey ihtiyar! Bir bineğe bin. Zira Allah senden ve adadığından zengindir' buyurdu."

• İbn Mâce Sünen-i İbn Mâce Kefârât 20, /341