حَدَّثَنَا ابْنُ أَبِى عُمَرَ حَدَّثَنَا سُفْيَانُ بْنُ عُيَيْنَةَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْمُنْكَدِرِ عَنْ عُرْوَةَ بْنِ الزُّبَيْرِ عَنْ عَائِشَةَ قَالَتِ: اسْتَأْذَنَ رَجُلٌ عَلَى رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم وَأَنَا عِنْدَهُ فَقَالَ " بِئْسَ ابْنُ الْعَشِيرَةِ أَوْ أَخُو الْعَشِيرَةِ " . ثُمَّ أَذِنَ لَهُ فَأَلاَنَ لَهُ الْقَوْلَ فَلَمَّا خَرَجَ قُلْتُ لَهُ : يَا رَسُولَ اللَّهِ قُلْتَ لَهُ مَا قُلْتَ ثُمَّ أَلَنْتَ لَهُ الْقَوْلَ . فَقَالَ " يَا عَائِشَةُ إِنَّ مِنْ شَرِّ النَّاسِ مَنْ تَرَكَهُ النَّاسُ أَوْ وَدَعَهُ النَّاسُ اتِّقَاءَ فُحْشِهِ " . قَالَ أَبُو عِيسَى: هَذَا حَدِيثٌ حَسَنٌ صَحِيحٌ .

Bize Ebu Ömer, ona Süfyan b. Uyeyne, ona Muhammed b. el-Münkedir, ona Urve b. ez-Zübeyr, ona Hz. Aişe (r.anha) şöyle rivayet etmiştir: Rasulullah'ın (sav) yanında bulunduğum sırada bir adam ondan izin almıştı. (Bu adam hakkında) "Kavminin ne kötü oğlu veya ne kötü adamı" buyurdu. Sonra ona izin verdi ve yumuşak bir şekilde konuştu. Adam çıktığı zaman ona "Ey Allah'ın Rasûlü! Ona önce söyleyeceğini söyledin sonra onunla yumuşak bir şekilde konuştun" dedim. Bunun üzerine bana: "Ey Aişe! İnsanların en kötülerinden birisi, çirkin söz ve davranışlarından korunmak için diğer insanların kendisinden uzaklaştığı kimsedir" buyurdu.
Ebû İsa (et-Tirmizî) şöyle demiştir: Bu hasen-sahih bir hadistir.

• Tirmizî Sünen-i Tirmizî Birr ve's-sıla 59, 4/359