Öneri Formu
Hadis Id, No:
23891, B006480
Hadis:
حَدَّثَنَا عُثْمَانُ بْنُ أَبِى شَيْبَةَ حَدَّثَنَا جَرِيرٌ عَنْ مَنْصُورٍ عَنْ رِبْعِىٍّ عَنْ حُذَيْفَةَ عَنِ النَّبِىِّ صلى الله عليه وسلم قَالَ « كَانَ رَجُلٌ مِمَّنْ كَانَ قَبْلَكُمْ يُسِىءُ الظَّنَّ بِعَمَلِهِ ، فَقَالَ لأَهْلِهِ إِذَا أَنَا مُتُّ فَخُذُونِى فَذَرُّونِى ، فِى الْبَحْرِ فِى يَوْمٍ صَائِفٍ ، فَفَعَلُوا بِهِ ، فَجَمَعَهُ اللَّهُ ثُمَّ قَالَ مَا حَمَلَكَ عَلَى الَّذِى صَنَعْتَ قَالَ مَا حَمَلَنِى إِلاَّ مَخَافَتُكَ . فَغَفَرَ لَهُ » .
Tercemesi:
Bize Osman b. Ebu Şeybe, ona Cerir, ona Mansur, ona Rib’î, ona Huzeyfe, o da Nebi’nin (sav) şöyle buyurduğunu rivayet etti: “Sizden öncekilerden bir adam kendi ameli hakkında kötü bir kanaate sahipti. Bundan dolayı aile halkına: Ben ölecek olursam, beni alın (yakın) ve sıcak bir yaz gününde denizde beni (küllerimi) savurun, dedi. Onlar da onun dediğini yaptılar. Allah onu bir araya getirdikten sonra: Seni bu yaptığını yapmaya iten ne oldu, buyurdu. O: Beni buna senden korkunun dışında bir şeyi itmedi, dedi. Allah da ona günahlarını bağışladı.”
Açıklama:
Yazar, Kitap, Bölüm:
Buhârî, Sahîh-i Buhârî, Rikâk 25, 2/574
Senetler:
()
Konular:
Kulluk, Allah korkusu ve ondan dolayı ağlamak
Önceki Ümmetler, Peygamberleri