أَخْبَرَنَا مُحَمَّدُ بْنُ مُعَاوِيَةَ قَالَ حَدَّثَنَا خَلَفٌ - يَعْنِى ابْنَ خَلِيفَةَ - عَنْ أَبِى بِشْرٍ عَنْ سَعِيدِ بْنِ جُبَيْرٍ عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ:
"أَنَّ رَجُلاً كَانَ حَاجًّا مَعَ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم، وَأَنَّهُ لَفَظَهُ بَعِيرُهُ فَمَاتَ. فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم يُغَسَّلُ وَيُكَفَّنُ فِى ثَوْبَيْنِ، وَلاَ يُغَطَّى رَأْسُهُ وَوَجْهُهُ، فَإِنَّهُ يَقُومُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ مُلَبِّيًا."

Bize Muhammed b. Muâviye, ona Halef b. Halife, ona Ebu Bişr, ona da Said b. Cübeyr, İbn Abbas’ın şöyle dediğini rivayet etmiştir:
"Bir adam Rasûlullah (sav) ile birlikte haccediyordu. Devesi onu düşürdü ve öldü. Bunun üzerine Rasulullah (sav), yıkanıp başı ve yüzü örtülmeksizin iki parça kefen ile kefenlenmesini istedi ve kıyamet gününde onun telbiye getirerek diriltileceğini buyurdu."

• Nesâî Sünen-i Nesâî Menâsiku'l-hacc 100, /2272