Öneri Formu
Hadis Id, No:
2458, M004776
Hadis:
حَدَّثَنَا زُهَيْرُ بْنُ حَرْبٍ وَإِسْحَاقُ بْنُ إِبْرَاهِيمَ قَالَ إِسْحَاقُ أَخْبَرَنَا وَقَالَ زُهَيْرٌ حَدَّثَنَا جَرِيرٌ عَنِ الأَعْمَشِ عَنْ زَيْدِ بْنِ وَهْبٍ عَنْ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ عَبْدِ رَبِّ الْكَعْبَةِ قَالَ دَخَلْتُ الْمَسْجِدَ فَإِذَا عَبْدُ اللَّهِ بْنُ عَمْرِو بْنِ الْعَاصِ جَالِسٌ فِى ظِلِّ الْكَعْبَةِ وَالنَّاسُ مُجْتَمِعُونَ عَلَيْهِ فَأَتَيْتُهُمْ فَجَلَسْتُ إِلَيْهِ فَقَالَ كُنَّا مَعَ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم فِى سَفَرٍ فَنَزَلْنَا مَنْزِلاً فَمِنَّا مَنْ يُصْلِحُ خِبَاءَهُ وَمِنَّا مَنْ يَنْتَضِلُ وَمِنَّا مَنْ هُوَ فِى جَشَرِهِ إِذْ نَادَى مُنَادِى رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم الصَّلاَةَ جَامِعَةً . فَاجْتَمَعْنَا إِلَى رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم فَقَالَ « إِنَّهُ لَمْ يَكُنْ نَبِىٌّ قَبْلِى إِلاَّ كَانَ حَقًّا عَلَيْهِ أَنْ يَدُلَّ أُمَّتَهُ عَلَى خَيْرِ مَا يَعْلَمُهُ لَهُمْ وَيُنْذِرَهُمْ شَرَّ مَا يَعْلَمُهُ لَهُمْ وَإِنَّ أُمَّتَكُمْ هَذِهِ جُعِلَ عَافِيَتُهَا فِى أَوَّلِهَا وَسَيُصِيبُ آخِرَهَا بَلاَءٌ وَأُمُورٌ تُنْكِرُونَهَا وَتَجِىءُ فِتْنَةٌ فَيُرَقِّقُ بَعْضُهَا بَعْضًا وَتَجِىءُ الْفِتْنَةُ فَيَقُولُ الْمُؤْمِنُ هَذِهِ مُهْلِكَتِى . ثُمَّ تَنْكَشِفُ وَتَجِىءُ الْفِتْنَةُ فَيَقُولُ الْمُؤْمِنُ هَذِهِ هَذِهِ . فَمَنْ أَحَبَّ أَنْ يُزَحْزَحَ عَنِ النَّارِ وَيَدْخُلَ الْجَنَّةَ فَلْتَأْتِهِ مَنِيَّتُهُ وَهُوَ يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الآخِرِ وَلْيَأْتِ إِلَى النَّاسِ الَّذِى يُحِبُّ أَنْ يُؤْتَى إِلَيْهِ وَمَنْ بَايَعَ إِمَامًا فَأَعْطَاهُ صَفْقَةَ يَدِهِ وَثَمَرَةَ قَلْبِهِ فَلْيُطِعْهُ إِنِ اسْتَطَاعَ فَإِنْ جَاءَ آخَرُ يُنَازِعُهُ فَاضْرِبُوا عُنُقَ الآخَرِ » . فَدَنَوْتُ مِنْهُ فَقُلْتُ لَهُ أَنْشُدُكَ اللَّهَ آنْتَ سَمِعْتَ هَذَا مِنْ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم فَأَهْوَى إِلَى أُذُنَيْهِ وَقَلْبِهِ بِيَدَيْهِ وَقَالَ سَمِعَتْهُ أُذُنَاىَ وَوَعَاهُ قَلْبِى . فَقُلْتُ لَهُ هَذَا ابْنُ عَمِّكَ مُعَاوِيَةُ يَأْمُرُنَا أَنْ نَأْكُلَ أَمْوَالَنَا بَيْنَنَا بِالْبَاطِلِ وَنَقْتُلَ أَنْفُسَنَا وَاللَّهُ يَقُولُ ( يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لاَ تَأْكُلُوا أَمْوَالَكُمْ بَيْنَكُمْ بِالْبَاطِلِ إِلاَّ أَنْ تَكُونَ تِجَارَةً عَنْ تَرَاضٍ مِنْكُمْ وَلاَ تَقْتُلُوا أَنْفُسَكُمْ إِنَّ اللَّهَ كَانَ بِكُمْ رَحِيمًا ) قَالَ فَسَكَتَ سَاعَةً ثُمَّ قَالَ أَطِعْهُ فِى طَاعَةِ اللَّهِ وَاعْصِهِ فِى مَعْصِيَةِ اللَّهِ .
Tercemesi:
Bize Züheyr b. Harb ve İshak b. İbrahim rivayet etti, İshak: Ahberenâ: Bize haber verdi, dedi, Züheyr de: Haddesenâ: Bize rivayet etti, dedi, (onlara) Cerir, ona el-A’meş, ona Zeyd b. Vehb, ona Abdurrahman b. Abdu Rabbilkâbe’nin şöyle dediğini rivayet etti: Mescide girdim, Abdullah b. Amr el-Âs’ın Kâbe’nin gölgesinde oturmuş olduğunu, etrafına da insanların toplanmış olduğunu gördüm. Ben de onların yanına gidip, onun halkasına oturdum, dedi ki: Bir seferde Rasulullah (sav) ile birlikte idik. Bir yerde konakladık. Kimimiz çadırını düzeltiyor, kimilerimiz ok atışı yarışı yapıyordu. Kimimiz de hayvanlarını otlatıyordu. Derken Rasulullah’ın (sav) münadisi: “Topluca namaza!” diye seslendi. Biz de Rasulullah’ın yanında toplanıp bir araya geldik, O şöyle buyurdu: “Benden önce ne kadar nebi geldiyse mutlaka kendilerine, onlar için hayırlı bulduğu her bir hayrı göstermiş, kendileri için şer olduğunu bildiği her bir husustan onları sakındırmıştır. Sizin bu ümmetinizin ise afiyeti (esenliği) baş taraflarındadır. Bu ümmetin sonradan gelecek olanlarına bir bela ve sizin doğru bulmadığınız hususlar da isabet edecektir. Öyle bir fitne gelecek ki bazısı diğer bazısını hafifletecek. Bir fitne gelecek, mümin: İşte beni helak edecek budur, diyecek. Sonra o fitne açılıp gidecek, bir başka fitne gelecek, mümin: İşte bu, işte bu! diyecek. O halde cehennem ateşinden uzaklaştırılıp, cennete girdirilmek istenen bir kimseye ölümü, kendisi Allah’a ve ahiret gününe iman ettiği halde iken gelsin. Ayrıca o, insanlara kendisine yapılmasını sevdiği işler yapsın. Kim bir imama (devlet yöneticisine) beyat eder, ona elini ve kalbinin semeresini verirse, gücü yettiği takdirde ona itaat etsin. Bir başkası gelerek bu hususta onunla çekişmek isterse, siz de o başkasının boynunu vurun.” Bunun üzerine ben de ona (Abdullah b. Amr’a) yaklaştım ve: Bunu Rasulullah’tan (sav) bizzat sen mi dinledin, dedim. O derhal elleriyle kulaklarını ve kalbini işaret ederek, bu sözleri iki kulağım dinledi, kalbim de belledi, dedi. Bu sefer ben ona: İşte senin amcaoğlun Muâviye bizlere mallarımızı kendi aramızda batıl yollarla yememizi ve canlarımızı öldürmemizi emrediyor. Hâlbuki Allah: “Ey iman ederler! Mallarınızı aranızda batıl yollarla yemeyin. Aranızda karşılıklı bir anlaşma ile gerçekleştirdiğiniz bir ticaret müstesna. Kendinizi öldürmeyin, şüphe yok ki Allah çok rahmet edendir” (Nisa, 4/29) buyurmaktadır, dedim. (Abdullah) bir süre sustuktan sonra: Allah’a itaat olan hususlarda ona itaat et, Allah’a masiyet olan hususlarda ise ona isyan et, dedi.
Açıklama:
Yazar, Kitap, Bölüm:
Müslim, Sahîh-i Müslim, İmâre 4776, /791
Senetler:
1. Ebu Muhammed Abdullah b. Amr es-Sehmî (Abdullah b. Amr b. Âs b. Vail b. Haşim)
2. Abdurrahman b. Abdurabbi Ka'be el-Âizî (Abdurrahman b. Abdurabbi Ka'be)
3. Ebu Süleyman Zeyd b. Vehb el-Cühenî (Zeyd b. Vehb)
4. Ebu Muhammed Süleyman b. Mihran el-A'meş (Süleyman b. Mihran)
5. Ebu Abdullah Cerir b. Abdulhamid ed-Dabbî (Cerir b. Abdülhamid b. Cerir b. Kurt b. Hilal b. Ekyes)
6. İshak b. Râhûye el-Mervezî (İshak b. İbrahim b. Mahled)
Konular:
Biat, bağlılık bildirimi
Bilgi, gaybdan haber verme
Fitne, Fesat, İfsat, fitnecilik, bozgunculuk
İNSANLAR ARASI SEVGİ VE SAYGI
İtaat, Allah'a ve Rasûlüne itaat veya isyan