حَدَّثَنِى مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ حَدَّثَنَا عَاصِمُ بْنُ عَلِىٍّ حَدَّثَنَا عَاصِمُ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنْ وَاقِدِ بْنِ مُحَمَّدٍ سَمِعْتُ أَبِى قَالَ عَبْدُ اللَّهِ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم فِى حَجَّةِ الْوَدَاعِ « أَلاَ أَىُّ شَهْرٍ تَعْلَمُونَهُ أَعْظَمُ حُرْمَةً » . قَالُوا أَلاَ شَهْرُنَا هَذَا . قَالَ « أَلاَ أَىُّ بَلَدٍ تَعْلَمُونَهُ أَعْظَمُ حُرْمَةً » . قَالُوا أَلاَ بَلَدُنَا هَذَا . قَالَ « أَلاَ أَىُّ يَوْمٍ تَعْلَمُونَهُ أَعْظَمُ حُرْمَةً » . قَالُوا أَلاَ يَوْمُنَا هَذَا . قَالَ « فَإِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَتَعَالَى قَدْ حَرَّمَ دِمَاءَكُمْ وَأَمْوَالَكُمْ وَأَعْرَاضَكُمْ ، إِلاَّ بِحَقِّهَا ، كَحُرْمَةِ يَوْمِكُمْ هَذَا ، فِى بَلَدِكُمْ هَذَا ، فِى شَهْرِكُمْ هَذَا ، أَلاَ هَلْ بَلَّغْتُ » . - ثَلاَثًا كُلُّ ذَلِكَ يُجِيبُونَهُ أَلاَ نَعَمْ - قَالَ « وَيْحَكُمْ - أَوْ وَيْلَكُمْ - لاَ تَرْجِعُنَّ بَعْدِى كُفَّارًا ، يَضْرِبُ بَعْضُكُمْ رِقَابَ بَعْضٍ » .

Bana Muhammed b. Abdullah, ona Asım b. Ali, ona Asım b. Muhammed, ona Vâkıd b. Muhammed, ona babası (Muhammed b. Zeyd), ona Abdullah b. Ömer şöyle demiştir:

Rasulullah (sav) Veda Haccında "en mukaddes bildiğiniz ay han­gisidir?" buyurdu. Sahâbîler: “içinde bulunduğumuz bu ay değil mi?” dediler. Rasulullah (sav) "en mukaddes bildiğiniz şehir han­gisidir?" buyurdu. Sahâbîler: “içinde bulunduğumuz bu bu şehir değil mi?” dediler. Rasulullah (sav) "en mukaddes bildiğiniz gün han­gisidir?" buyurdu. Sahâbîler: “içinde bulunduğumuz bu gün değil mi?” dediler. Sonra Rasulullah (sav) "Allah Tebâreke ve Taâlâ sizlere bu ayınızı, bu beldenizi, bu gününüzü mukaddes kıldığı gibi, aynı şekilde, canlarınızı, mallarınızı, namuslarınızı, saygın ve dokunulmaz kılmıştır. hukuki bir gerekçe olmaksızın bu dokunulmazlık ihlal edilemez" buyurdu sonra da üç defa "sizlere tebliğ ettim mi?" sordu. Sahâbîler her defasında O'na “evet, tebliğ ettin” diye cevap verdi. Bunun üzerine Rasulullah (sav) "sakın benden sonra birbirinizin boynunu vuran kâfirler dönüşmeyesiniz, yoksa eyvah eder pişman olursunuz" ya da "yazık olur sizlere" buyurdu

---

• Buhârî Sahîh-i Buhârî Hudûd 9, 2/626