119 - وَأَخْبَرَنَا أَبُو عَبْدِ اللَّهِ الْحَافِظُ قَالَ: حَدَّثَنَا أَبُو عَبْدِ اللَّهِ بْنُ يَعْقُوبَ، وَأَبُو الْوَلِيدِ الْفَقِيهُ قَالَا: حَدَّثَنَا الْحَسَنُ بْنُ سُفْيَانَ قَالَ: حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ نُمَيْرٍ قَالَ: حَدَّثَنَا أَبِي قَالَ، حَدَّثَنَا سُفْيَانُ، عَنِ الضَّحَّاكِ بْنِ عُثْمَانَ، فَذَكَرَهُ .
وَفِي رِوَايَةِ زَيْدِ بْنِ حُبَابٍ: «وَهُوَ يَبُولُ أَوْ يَتَوَضَّأُ، فَسَلَّمَ عَلَيْهِ، فَلَمْ يَرُدَّ عَلَيْهِ حَتَّى فَرَغَ».
رَوَاهُ مُسْلِمٌ فِي الصَّحِيحِ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ نُمَيْرٍ .
وَيُحْتَمَلُ أَنْ يَكُونَ الْمُرَادُ بِهِ: فَلَمْ يَرُدَّ عَلَيْهِ حَتَّى تَيَمَّمَ، ثُمَّ رَدَّ عَلَيْهِ وَذَلِكَ بَيِّنٌ فِي رِوَايَةِ ابْنِ الْهَادِ، عَنْ نَافِعٍ، وَفِي رِوَايَةِ مُحَمَّدِ بْنِ ثَابِتٍ الْعَبْدِيِّ، عَنْ نَافِعٍ . وَقَدْ ذَكَرَهُ الشَّافِعِيُّ فِي حَدِيثِ ابْنِ الصِّمَّةِ، وَذَلِكَ مَذْكُورٌ فِي بَابِ التَّيَمُّمِ وَذَكَرَهُ فِي حَدِيثٍ آخَرَ مُرْسَل .

Bize Hafız Ebu Abdullah, ona Ebu Abdullah b. Yakub, ona Ebü’l-Velid el-Fakih, bu ikisine Hasan b. Süfyan, ona Muhammed b. Abdullah b. Nümeyr, ona babası, ona Süfyan, Dahhak b. Osman’ın şöyle dediğini rivayet etti ve hadisi zikretti. Zeyd b. Hubab rivayetinde “Hz. Peygamber küçük abdestini bozuyordu veya abdest alıyordu. Birisi ona selam verdi. Rasulullah (sav) işini bitirinceye dek onun selamını almadı” ifadesi geçmektedir. Bu hadisi Müslim Sahih’inde Muhammed b. Abdullah b. Nümeyr’den nakletmiştir. Hadiste söylenmek istenenin “Hz. Peygamber teyemmüm etmedikçe onun selamını almadı. Sonra aldı” şeklinde olması muhtemeldir. Bu durum, İbnü’-l-Hâd ile Muhammed b. Sabit el-Abdiy’in Nafi’den rivayet ettikleri haberde açık ve nettir. Söz konusu rivayeti Şafii, İbnü’s-Sımma hadisinde zikretmiştir. Bu hüküm teyemmüm bölümünde yer almaktadır. Şafii bunu başka bir haberde Bendar’dan Mürsel olarak rivayet etmiştir.

• Beyhakî Ma'rifetü's-sünen ve'l-âsâr Tahâret 119, 1/191