وَحَدَّثَنِى أَبُو سَعِيدٍ الأَشَجُّ حَدَّثَنَا وَكِيعٌ حَدَّثَنَا الأَعْمَشُ عَنِ الْمُسَيَّبِ بْنِ رَافِعٍ عَنْ عَامِرِ بْنِ عَبَدَةَ قَالَ:
"عَبْدُ اللَّهِ إِنَّ الشَّيْطَانَ لَيَتَمَثَّلُ فِى صُورَةِ الرَّجُلِ فَيَأْتِى الْقَوْمَ فَيُحَدِّثُهُمْ بِالْحَدِيثِ مِنَ الْكَذِبِ فَيَتَفَرَّقُونَ فَيَقُولُ الرَّجُلُ مِنْهُمْ سَمِعْتُ رَجُلاً أَعْرِفُ وَجْهَهُ وَلاَ أَدْرِى مَا اسْمُهُ يُحَدِّثُ."

Bize Ebu Saîd el-Eşec, ona Veki', ona el-A'meş, ona el-Müseyyeb b. Rafi', ona Âmir b. Abede'nin Abdullah'tan şöyle dediğini rivayet etti:
"Şüphesiz şeytan, bir adam kılığına girer ve bir topluluğun yanına gelir; onlara yalan şeyler anlatır, onlar da (dinledikten sonra) dağılıp giderler. Aralarından bir kişi de ben yüzünü tanıdığım fakat adını bilmediğim bir kişiyi şunları anlatırken dinledim der (ve onlara anlatır).

• Müslim Sahîh-i Müslim Mukaddime 17, /18