حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ صَالِحٍ حَدَّثَنَا عَبْدُ اللَّهِ بْنُ وَهْبٍ أَخْبَرَنِى يُونُسُ عَنِ ابْنِ شِهَابٍ عَنْ أَبِى سَلَمَةَ بْنِ عَبْدِ الرَّحْمَنِ وَسَعِيدِ بْنِ الْمُسَيَّبِ عَنْ أَبِى هُرَيْرَةَ عَنْ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم:
"إِنَّ نَمْلَةً قَرَصَتْ نَبِيًّا مِنَ الأَنْبِيَاءِ فَأَمَرَ بِقَرْيَةِ النَّمْلِ فَأُحْرِقَتْ فَأَوْحَى اللَّهُ إِلَيْهِ فِى أَنْ قَرَصَتْكَ نَمْلَةٌ أَهْلَكْتَ أُمَّةً مِنَ الأُمَمِ تُسَبِّحُ."

Bize Ahmed b. Salih, ona Abdullah b. Vehb, ona Yunus, ona İbn Şihab, ona Ebu Seleme b. Abdurrahman ve Said b. el-Müseyyeb, ona Ebu Hureyre'nin söylediğine göre Rasulullah (sav) şöyle buyurmuştur:
"Peygamberlerden birini bir karınca ısırmış, o da emir vererek karıncanın yuvasını yaktırmıştı. Bunun üzerine Allah ona şöyle vahyetti: Seni bir karınca ısırdı diye Allah'ı tesbih eden ümmetlerden bir ümmeti yok mu ettin?"

• Ebû Davud Sünen-i Ebu Davud Edeb 175, /1185