حَدَّثَنَا مَحْمُودُ بْنُ غَيْلاَنَ حَدَّثَنَا أَبُو دَاوُدَ عَنْ شُعْبَةَ عَنِ الأَعْمَشِ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا صَالِحٍ عَنْ أَبِى هُرَيْرَةَ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم قَالَ:
" مَنْ قَتَلَ نَفْسَهُ بِحَدِيدَةٍ فَحَدِيدَتُهُ فِى يَدِهِ يَتَوَجَّأُ بِهَا فِى بَطْنِهِ فِى نَارِ جَهَنَّمَ خَالِدًا مُخَلَّدًا فِيهَا أَبَدًا وَمَنْ قَتَلَ نَفْسَهُ بِسُمٍّ فَسُمُّهُ فِى يَدِهِ يَتَحَسَّاهُ فِى نَارِ جَهَنَّمَ خَالِدًا مُخَلَّدًا فِيهَا أَبَدًا وَمَنْ تَرَدَّى مِنْ جَبَلٍ فَقَتَلَ نَفْسَهُ فَهُوَ يَتَرَدَّى فِى نَارِ جَهَنَّمَ خَالِدًا مُخَلَّدًا فِيهَا أَبَدًا "
حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ الْعَلاَءِ حَدَّثَنَا وَكِيعٌ وَأَبُو مُعَاوِيَةَ عَنِ الأَعْمَشِ عَنْ أَبِى صَالِحٍ عَنْ أَبِى هُرَيْرَةَ عَنِ النَّبِىِّ صلى الله عليه وسلم نَحْوَ حَدِيثِ شُعْبَةَ عَنِ الأَعْمَشِ . قَالَ أَبُو عِيسَى هَذَا حَدِيثٌ صَحِيحٌ وَهُوَ أَصَحُّ مِنَ الْحَدِيثِ الأَوَّلِ . هَكَذَا رَوَى غَيْرُ وَاحِدٍ هَذَا الْحَدِيثَ عَنِ الأَعْمَشِ عَنْ أَبِى صَالِحٍ عَنْ أَبِى هُرَيْرَةَ عَنِ النَّبِىِّ صلى الله عليه وسلم . وَرَوَى مُحَمَّدُ بْنُ عَجْلاَنَ عَنْ سَعِيدٍ الْمَقْبُرِىِّ عَنْ أَبِى هُرَيْرَةَ عَنِ النَّبِىِّ صلى الله عليه وسلم قَالَ " مَنْ قَتَلَ نَفْسَهُ بِسُمٍّ عُذِّبَ فِى نَارِ جَهَنَّمَ " . وَلَمْ يَذْكُرْ فِيهِ خَالِدًا مُخَلَّدًا فِيهَا أَبَدًا . وَهَكَذَا رَوَاهُ أَبُو الزِّنَادِ عَنِ الأَعْرَجِ عَنْ أَبِى هُرَيْرَةَ عَنِ النَّبِىِّ صلى الله عليه وسلم وَهَذَا أَصَحُّ لأَنَّ الرِّوَايَاتِ إِنَّمَا تَجِىءُ بِأَنَّ أَهْلَ التَّوْحِيدِ يُعَذَّبُونَ فِى النَّارِ ثُمَّ يُخْرَجُونَ مِنْهَا وَلَمْ يُذْكَرْ أَنَّهُمْ يُخَلَّدُونَ فِيهَا .

Bize Mahmud İbn Ğaylan, ona Ebu Davud, ona Şu’be, Ona A’meş, ona Ebû Sâlih, ona da Ebû Hureyre'nin (ra) rivâyet etiğine göre Rasûlullah (sav) şöyle buyurmuştur:
“Her kim bir demir parçasıyla intihar ederse, cehennem ateşi içerisinde sonsuza değin elindeki demiri karnına saplayıp durur. Her kim de bir zehirle kendisini öldürürse, cehennem ateşinin içerisinde sonsuza kadar elindeki zehiri yudumlayacaktır. Her kim de yüksek bir yerden kendisini atarak intihar ederse, o da cehennemde yuvarlanıp duracaktır."
Muhammed b. Alâ; Vekî’ ve Ebû Muaviye, A’meş’ten, o da Ebû Salih’ten, o da Ebû Hureyre aracılığıyla Şu’be’nin rivayet ettiği hadisin bir benzerini rivayet etmişlerdir. Tirmizî, bu hadis sahihtir ve birinci hadisten daha sağlamdır, dedi.
Bu hadisi A’meş, Ebû Sâlih’den, o Ebû Hureyre’den o da Hz. Peygamber'den bu şekliyle bir çok kişi rivayet etmiştir.
Muhmmed b. Aclân, o Saîd el Makbûrî’den, o Ebû Hureyre’den (ra) o da Hz. Peygamberden rivayet etmiştir: “Her kim zehir ile intihar etmişse Cehennem’de azap görecektir” Burada “sonsuza kadar / ebedi olarak” sözünü söylememiştir.
Nitekim Ebû’z Zinâd, A’rec’den , o Ebû Hureyre’den, o da Hz. Peyamber’den (sav) hadisi bu şekliyle rivayet etmiştir. Bu daha doğrudur. Zira rivayetler, tevhit ehlinin Cehennemde azap edildikten sonra oradan çıkarılacaklarını beyan etmektedir. Orada ebedî olarak kalacaklarını zikretmezler.

Açıklama: Nitekim Ebû’z Zinâd, A’rec’den , o Ebû Hureyre’den, o da Hz. Peyamber’den hadisi bu şekliyle rivayet etmiştir. Bu daha doğrudur. Zira rivayetler, tevhit ehlinin Cehennemde azap edildikten sonra oradan çıkarılacaklarını beyan etmektedir. Orada ebedî olarak kalacaklarını zikretmezler. Bize Süveyd b. Nasr, ona Abdullah İbn Mübarek, ona Yunus b. Ebi İshak, ona Mücahid ona da Ebu Hureyre rivayet etmiştir: “Hz. Peygamber pis şeylerle tedavi olmayı yasakladı. Tirmizi bunun zehir olduğunu belirtti.

• Tirmizî Sünen-i Tirmizî Tıb 7, 4/386