حَدَّثَنَا قُتَيْبَةُ بْنُ سَعِيدٍ حَدَّثَنَا عَبْدُ الْعَزِيزِ - يَعْنِى ابْنَ أَبِى حَازِمٍ - وَقَالَ قُتَيْبَةُ حَدَّثَنَا يَعْقُوبُ - وَهُوَ ابْنُ عَبْدِ الرَّحْمَنِ الْقَارِىُّ - كِلاَهُمَا عَنْ أَبِى حَازِمٍ عَنْ سَهْلِ بْنِ سَعْدٍ بِمِثْلِ حَدِيثِ مَالِكٍ . وَفِى حَدِيثِهِمَا فَرَفَعَ أَبُو بَكْرٍ يَدَيْهِ فَحَمِدَ اللَّهَ وَرَجَعَ الْقَهْقَرَى وَرَاءَهُ حَتَّى قَامَ فِى الصَّفِّ .

Bize Kuteybe b. Saîd, ona Abdülaziz -b. Ebû Hâzim-, Kuteybe şöyle demiştir: Bize Yakub -b. Abdurrahman el-Kârî- her ikisine Ebû Hâzim, ona Sehl b. Sa'd, Mâlik'in hadisinin bir benzerini nakletmiştir. O ikisinin rivayetlerinde şöyle bir ifade vardır: Ebû Bekir (ra), ellerini kaldırıp Allah'a hamdetti. Ardından saf hizasına gelene kadar geri geri geldi.

• Müslim Sahîh-i Müslim Salât 950, /179