حَدَّثَنَا نَصْرُ بْنُ عَلِىٍّ الْجَهْضَمِىُّ حَدَّثَنَا بِشْرٌ - يَعْنِى ابْنَ مُفَضَّلٍ - حَدَّثَنَا سَعِيدُ بْنُ يَزِيدَ عَنْ أَبِى نَضْرَةَ عَنْ أَبِى سَعِيدٍ أَنَّ أَبَا مُوسَى أَتَى بَابَ عُمَرَ فَاسْتَأْذَنَ فَقَالَ عُمَرُ وَاحِدَةٌ . ثُمَّ اسْتَأْذَنَ الثَّانِيَةَ فَقَالَ عُمَرُ ثِنْتَانِ . ثُمَّ اسْتَأْذَنَ الثَّالِثَةَ فَقَالَ عُمَرُ ثَلاَثٌ . ثُمَّ انْصَرَفَ فَأَتْبَعَهُ فَرَدَّهُ فَقَالَ إِنْ كَانَ هَذَا شَيْئًا حَفِظْتَهُ مِنْ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم فَهَا وَإِلاَّ فَلأَجْعَلَنَّكَ عِظَةً . قَالَ أَبُو سَعِيدٍ فَأَتَانَا فَقَالَ أَلَمْ تَعْلَمُوا أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم قَالَ « الاِسْتِئْذَانُ ثَلاَثٌ » . قَالَ فَجَعَلُوا يَضْحَكُونَ - قَالَ - فَقُلْتُ أَتَاكُمْ أَخُوكُمُ الْمُسْلِمُ قَدْ أُفْزِعَ تَضْحَكُونَ انْطَلِقْ فَأَنَا شَرِيكُكَ فِى هَذِهِ الْعُقُوبَةِ . فَأَتَاهُ فَقَالَ هَذَا أَبُو سَعِيدٍ .

Bize Nasr b. Ali el-Cehdamî, ona Bişr b. Mufaddal, ona Said b. Yezid, ona da Ebu Nadra Ebu Said'in şöyle dediğini rivayet etti:
"Ebu Musa, Hz. Ömer'in kapısına gelerek izin istedi. Hz. Ömer 'Bu bir' dedi. Ebu Musa ikinci defa izin istedi. Hz. Ömer 'Bu iki' dedi. Ebu Musa üçüncü defa izin istedi. Hz. Ömer de 'Bu üç' dedi. Daha sonra Ebu Musa geri dönüp gitti. Bunun üzerine Hz. Ömer onun arkasından gidip geri getirdi ve ona, 'Şayet bu yaptığın Hz. Peygamber'den hıfzettiğin bir şey ise bunun için şahit getir. Yoksa seni herkese ibret alacak hale getiririm.' dedi. Bunun üzerine Ebu Musa bize geldi ve 'Hz. Peygamber'in izin üç defa istenir dediğini bilmiyor musunuz? dedi. Cemaat gülmeye başladı. Ben de bunun üzerine 'Müslüman kardeşiniz korkup size gelmiş siz ise gülüyor musunuz? haydi yürü! Ben sana bu cezada ortak olacağım.' dedim." Ebu Musa, Hz. Ömer'e geldi ve "İşte şahit Ebu Said'dir." dedi.

• Müslim Sahîh-i Müslim Âdâb 5629, /914