Öneri Formu
Hadis Id, No:
28094, N003415
Hadis:
أَخْبَرَنَا سُلَيْمَانُ بْنُ دَاوُدَ قَالَ أَخْبَرَنَا ابْنُ وَهْبٍ قَالَ أَخْبَرَنِى ابْنُ جُرَيْجٍ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ كَثِيرٍ أَنَّهُ سَمِعَ مُحَمَّدَ بْنَ قَيْسٍ يَقُولُ سَمِعْتُ عَائِشَةَ تَقُولُ أَلاَ أُحَدِّثُكُمْ عَنِ النَّبِىِّ صلى الله عليه وسلم وَعَنِّى قُلْنَا بَلَى . قَالَتْ لَمَّا كَانَتْ لَيْلَتِى انْقَلَبَ فَوَضَعَ نَعْلَيْهِ عِنْدَ رِجْلَيْهِ وَوَضَعَ رِدَاءَهُ وَبَسَطَ إِزَارَهُ عَلَى فِرَاشِهِ وَلَمْ يَلْبَثْ إِلاَّ رَيْثَمَا ظَنَّ أَنِّى قَدْ رَقَدْتُ ثُمَّ انْتَعَلَ رُوَيْدًا وَأَخَذَ رِدَاءَهُ رُوَيْدًا ثُمَّ فَتَحَ الْبَابَ رُوَيْدًا وَخَرَجَ وَأَجَافَهُ رُوَيْدًا وَجَعَلْتُ دِرْعِى فِى رَأْسِى فَاخْتَمَرْتُ وَتَقَنَّعْتُ إِزَارِى وَانْطَلَقْتُ فِى إِثْرِهِ حَتَّى جَاءَ الْبَقِيعَ فَرَفَعَ يَدَيْهِ ثَلاَثَ مَرَّاتٍ وَأَطَالَ الْقِيَامَ ثُمَّ انْحَرَفَ وَانْحَرَفْتُ فَأَسْرَعَ فَأَسْرَعْتُ فَهَرْوَلَ فَهَرْوَلْتُ فَأَحْضَرَ فَأَحْضَرْتُ وَسَبَقْتُهُ فَدَخَلْتُ وَلَيْسَ إِلاَّ أَنِ اضْطَجَعْتُ فَدَخَلَ فَقَالَ « مَا لَكِ يَا عَائِشُ رَابِيَةً » . قَالَ سُلَيْمَانُ حَسِبْتُهُ قَالَ حَشْيَا قَالَ « لَتُخْبِرِنِّى أَوْ لَيُخْبِرَنِّى اللَّطِيفُ الْخَبِيرُ » . قُلْتُ يَا رَسُولَ اللَّهِ بِأَبِى أَنْتَ وَأُمِّى فَأَخْبَرْتُهُ الْخَبَرَ قَالَ « أَنْتِ السَّوَادُ الَّذِى رَأَيْتُ أَمَامِى » . قُلْتُ نَعَمْ - قَالَتْ - فَلَهَدَنِى لَهْدَةً فِى صَدْرِى أَوْجَعَتْنِى . قَالَ « أَظَنَنْتِ أَنْ يَحِيفَ اللَّهُ عَلَيْكِ وَرَسُولُهُ » . قَالَتْ مَهْمَا يَكْتُمِ النَّاسُ فَقَدْ عَلِمَهُ اللَّهُ عَزَّ وَجَلَّ . قَالَ « نَعَمْ - قَالَ - فَإِنَّ جِبْرِيلَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ أَتَانِى حِينَ رَأَيْتِ وَلَمْ يَكُنْ يَدْخُلُ عَلَيْكِ وَقَدْ وَضَعْتِ ثِيَابَكِ فَنَادَانِى فَأَخْفَى مِنْكِ فَأَجَبْتُهُ وَأَخْفَيْتُهُ مِنْكِ وَظَنَنْتُ أَنَّكِ قَدْ رَقَدْتِ فَكَرِهْتُ أَنْ أُوقِظَكِ وَخَشِيتُ أَنْ تَسْتَوْحِشِى فَأَمَرَنِى أَنْ آتِىَ أَهْلَ الْبَقِيعِ فَأَسْتَغْفِرَ لَهُمْ » . خَالَفَهُ حَجَّاجُ بْنُ مُحَمَّدٍ فَقَالَ عَنِ ابْنِ جُرَيْجٍ عَنِ ابْنِ أَبِى مُلَيْكَةَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ قَيْسٍ
Tercemesi:
Bize Süleyman b. Davud, ona (Abdullah) b. Vehb, ona İbn Cüreyc (el-Mekkî), ona Abdullah b. Kesir, ona da Muhammed b. Kays, Aişe’nin (ra) şöyle dediğini rivayet etti:
'Size Rasulullah (sav) ile kendimden (aramızda geçen olaydan) bahsedeyim mi?' dedi. Biz de: 'Evet' dedik. O da şöyle dedi: 'Rasulullah (sav) benimle kalacağı bir gece yanıma geri döndü. Ayakkabılarını ayak ucuna bıraktı; hırkasını çıkardı ve elbisesini de yatağının üzerine yaydı. Çok geçmeden beni uyudu sanarak yavaşça ayakkabısını giydi; yavaşça hırkasını da alıp yavaşça kapıyı açtı ve çıktı yine sessizce kapıyı kapadı. Ben de Ben, hemen entarimi başıma geçirdim, başörtümü aldım başımı örttüm, elbiseme (çarşafıma) büründüm arkasından çıkarak peşini takip ettim. Baki mezarlığına geldi, orada ellerini üç defa kaldırarak dua etti hem de uzunca durdu. Daha sonra döndü ben de döndüm, süratle yürüdü ben de yürüdüm, koştu ben de koştum, O eve geldi bende geldim. Neticede onu geçerek eve girdim. Ben yatar yatmaz o da girdi ve: 'Ne oldu sana Ey Âişe! Neden soluyorsun? Selman zannedersem O (sav)şöyle buyurdu: Derin soluyorsun. O (sav) şöyle buyurdu: 'Ne olduğunu bana ya sen söylersin ya da her şeyden haberdar olan lütuf sahibi Allah bana bildirir'. Ben de: 'Ey Allah'ın Rasulü! Anam babam sana feda olsun, dedim ve olup biteni anlattım. Bunun üzerine 'Önümdeki karaltı sen miydin?' dedi. Ben de: 'Evet' dedim. Beni göğsümden öyle bir itti ki, canımı yaktı. Ve: 'Allah ve Rasulü sana zulüm mü edecekler sandın?' dedi. Ben: 'İnsanlar neyi gizlerse gizlesin, Allah onu bilir.' dedim. Bunun üzerine Rasulullah (sav): ‘Sen o anda beni gördüğünde Cibril gelmişti, elbisenden soyunmuş olduğun için yanımıza girmedi. Sessizce beni çağırdı ben de seni rahatsız etmeden kalktım, seni uyumuş zannettiğim için uyandırıp rahatsız etmek istemedim aynı zamanda korkarsın diye de uyandırmadım. Cibril bana Baki de yatanlar için bağışlanmalarına dua etmemi istedi' buyurdu.
Haccâc b. Muhammed (bu hadisin isnadında) ona muhalefette bulunup şöyle getirdi: Ona İbn Cüreyc, ona İbn Ebu Müleyke, ona da Muhammed b. Kays şeklinde rivayet etti.
Açıklama:
Yazar, Kitap, Bölüm:
Nesâî, Sünen-i Nesâî, Işratü'n-Nisa' 4, /2309
Senetler:
1. Ümmü Abdullah Aişe bt. Ebu Bekir es-Sıddîk (Aişe bt. Abdullah b. Osman b. Âmir)
2. Muhammed b. Kays el-Kuraşî (Muhammed b. Kays b. Mahreme b. Muttalib)
3. Abdullah b. Kesir el-Kuraşî (Abdullah b. Kesir b. Muttalib b. Haris)
4. Ebu Velid İbn Cüreyc el-Mekkî (Abdülmelik b. Abdülaziz b. Cüreyc)
5. Abdullah b. Vehb el-Kuraşî (Abdullah b. Vehb b. Müslim)
6. Süleyman b. Davud el-Mehri (Süleyman b. Davud b. Hammad b. Sa'd)
Konular:
Aile, eşler, arasında ilişkiler
Hz. Peygamber, hanımları, Hz. Aişe
Kabir, ziyareti
Kadının geceleyin evinden dışarı çıkması, ihtiyaç durumunda