وَحَدَّثَنِى أَبُو الطَّاهِرِ وَعَمْرُو بْنُ سَوَّادٍ قَالاَ أَخْبَرَنَا ابْنُ وَهْبٍ حَدَّثَنِى جَابِرُ بْنُ إِسْمَاعِيلَ عَنْ عُقَيْلٍ عَنِ ابْنِ شِهَابٍ عَنْ أَنَسٍ عَنِ النَّبِىِّ صلى الله عليه وسلم إِذَا عَجِلَ عَلَيْهِ السَّفَرُ يُؤَخِّرُ الظُّهْرَ إِلَى أَوَّلِ وَقْتِ الْعَصْرِ فَيَجْمَعُ بَيْنَهُمَا وَيُؤَخِّرُ الْمَغْرِبَ حَتَّى يَجْمَعَ بَيْنَهَا وَبَيْنَ الْعِشَاءِ حِينَ يَغِيبُ الشَّفَقُ .

Bize Ebu Tahir ve Amr b. Sevvâd, onlara İbn Vehb, ona Cabir b. İsmail, ona Ukayl, ona İbn Şihâb, ona da Enes’in rivayet ettiğine göre Nebi (sav) yolculukta acele ettiği zaman öğle namazını ikindi namazının ilk vaktine kadar geciktirir ve ikisini bir arada kılardı. Akşam namazını da şafak kaybolduğu zaman yatsı ile birlikte kılacak şekilde geciktirirdi.

• Müslim Sahîh-i Müslim Salâtu'l-müsâfirîn ve Kasruhâ 1627, /277