حَدَّثَنَا عَبْدُ اللَّهِ بْنُ يُوسُفَ قَالَ أَخْبَرَنَا مَالِكٌ عَنْ عَامِرِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الزُّبَيْرِ عَنْ عَمْرِو بْنِ سُلَيْمٍ الزُّرَقِىِّ عَنْ أَبِى قَتَادَةَ الأَنْصَارِىِّ:
"أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم كَانَ يُصَلِّى وَهْوَ حَامِلٌ أُمَامَةَ بِنْتَ زَيْنَبَ بِنْتِ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم وَلأَبِى الْعَاصِ بْنِ رَبِيعَةَ بْنِ عَبْدِ شَمْسٍ ، فَإِذَا سَجَدَ وَضَعَهَا ، وَإِذَا قَامَ حَمَلَهَا."

Bize Abdullah b. Yusuf, ona Malik, ona Âmir b. Abdullah b. Zübeyr, ona Amr b. Süleym ez-Zurâkî, ona Ebu Katade el-Ensarî şöyle rivayet etmiştir:
"Rasulullah (sav), kızı Zeyneb ile Ebu Âs b. Rebia b. Abduşems’in kızı Umame’yi (omuzlarında) taşıyarak namaz kılardı. Secdeye vardığında onu yere koyar; kalktığında tekrar (omuzuna) alırdı."

• Buhârî Sahîh-i Buhârî Salât 106, 1/297