حَدَّثَنَا سُلَيْمَانُ بْنُ حَرْبٍ حَدَّثَنَا شُعْبَةُ عَنْ أَبِى عَوْنٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا صَالِحٍ يُحَدِّثُ عَنْ عَلِىٍّ رضى الله عنه قَالَ أُهْدِيَتْ إِلَى رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم حُلَّةٌ سِيَرَاءُ فَأَرْسَلَ بِهَا إِلَىَّ فَلَبِسْتُهَا فَأَتَيْتُهُ فَرَأَيْتُ الْغَضَبَ فِى وَجْهِهِ وَقَالَ
"إِنِّى لَمْ أُرْسِلْ بِهَا إِلَيْكَ لِتَلْبَسَهَا." وَأَمَرَنِى فَأَطَرْتُهَا بَيْنَ نِسَائِى .

Bize Süleyman b. Harb, ona Şube, ona Ebu Avn, ona Ebu Salih, Hz. Ali'nin şöyle dediğini rivayet etti: Hz. Peygamber'e (sav), ibrişimle karışık alaca kumaştan bir elbise hediye edilmişti. Onu bana gönderdi. Ben de onu giyip yanına vardım. (Bu elbiseyi üzerimde görmesinden dolayı) yüzünde öfke (alametleri) gördüm ve (bana hitaben):
"Ben onu sana giyesin diye göndermedim" dedi ve bana (bu elbiseyi kadınlara vermemi) emretti, ben de (tuttum) onu kadınlarıma (Hz. Fatma ve Hz. Ali'nin annesi Fatma bt. Esed b. Hişam'a) paylaştırdım.

• Ebû Davud Sünen-i Ebu Davud Libâs 9, /924