حَدَّثَنَا أَبُو جَعْفَرٍ مُحَمَّدُ بْنُ الصَّبَّاحِ حَدَّثَنَا إِسْمَاعِيلُ بْنُ زَكَرِيَّاءَ عَنْ عَاصِمٍ الأَحْوَلِ عَنِ ابْنِ سِيرِينَ قَالَ:
"لَمْ يَكُونُوا يَسْأَلُونَ عَنِ الإِسْنَادِ فَلَمَّا وَقَعَتِ الْفِتْنَةُ قَالُوا سَمُّوا لَنَا رِجَالَكُمْ فَيُنْظَرُ إِلَى أَهْلِ السُّنَّةِ فَيُؤْخَذُ حَدِيثُهُمْ وَيُنْظَرُ إِلَى أَهْلِ الْبِدَعِ فَلاَ يُؤْخَذُ حَدِيثُهُمْ."

Bize Ebu Cafer Muhammed b. Sabbah, ona İsmail b. Zekeriyya, ona Asım el-Ahvel, ona da İbn Sirin şöyle rivayet etmiştir:
"(Önceleri) isnad hakkında sormazlardı. Fitne meydana gelince (alimler), bize ravilerinizi(n isimlerini) söyleyin dediler. (Ravilere) bakılır; sünnet ehlinden ise hadisleri alınır, bidat ehlinden ise hadisleri alınmazdı."

• Müslim Sahîh-i Müslim Mukaddime 27, /19