حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ مَنِيعٍ حَدَّثَنَا مَرْوَانُ بْنُ شُجَاعٍ حَدَّثَنَا سَالِمٌ الأَفْطَسُ عَنْ سَعِيدِ بْنِ جُبَيْرٍ عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ قَالَ:
" الشِّفَاءُ فِى ثَلاَثٍ شَرْبَةِ عَسَلٍ وَشَرْطَةِ مِحْجَمٍ وَكَيَّةٍ بِنَارٍ وَأَنْهَى أُمَّتِى عَنِ الْكَىِّ " .
رَفَعَهُ .

Bize Ahmed b. Meni', ona Mervan b. Şuca', ona Salim b. Aclan el-Eftas, ona Said b. Cübeyr, ona da İbn Abbas (r.anhuma) şöyle nakletmiştir:
"Şu üç şeyde şifa vardır. Bal şerbeti, hacamat aleti ile kan almak için (vücuda) çizikler atmak ve ateşle dağlamak. Ben ümmetime dağlanmayı yasakladım."
İbn Abbas bu hadisi Hz. Peygamber'e (sav) nispet ederek merfu olarak nakletmiştir.

• İbn Mâce Sünen-i İbn Mâce Tıb 23, /565