حَدَّثَنَا مُسَدَّدٌ حَدَّثَنَا يَحْيَى عَنْ جَابِرِ بْنِ صُبْحٍ سَمِعْتُ خِلاَسًا الْهَجَرِىَّ قَالَ سَمِعْتُ عَائِشَةَ - رضى الله عنها - تَقُولُ:
"كُنْتُ أَنَا وَرَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم نَبِيتُ فِى الشِّعَارِ الْوَاحِدِ وَأَنَا حَائِضٌ طَامِثٌ فَإِنْ أَصَابَهُ مِنِّى شَىْءٌ غَسَلَ مَكَانَهُ وَلَمْ يَعْدُهُ ثُمَّ صَلَّى فِيهِ وَإِنْ أَصَابَ - تَعْنِى ثَوْبَهُ - مِنْهُ شَىْءٌ غَسَلَ مَكَانَهُ وَلَمْ يَعْدُهُ ثُمَّ صَلَّى فِيهِ."

Bize Müsedded, ona Yahya, ona Cabir b. Subh, ona Hilas el-Heceri, ona da Hz. Aişe şöyle demiştir:
"Biz, Rasulullah'la (sav) beraber, ben hayızlıyken, hem de hayzın ilk günlerinde, aynı örtünün altında yatardık. Eğer Rasulullah'a benden bir şey (kan) bulaşırsa, kenarına taşırmadan sadece bulaştığı yeri yıkar, sonra da namaz kılardı. Yok eğer ona -elbisesini kastediyor- kandan bir şey bulaşırsa, sadece bulaştığı yeri yıkar sonra da o elbise ile namaz kılardı."

• Ebû Davud Sünen-i Ebu Davud Tahâret 107, /68