حَدَّثَنِى إِسْحَاقُ بْنُ نَصْرٍ حَدَّثَنَا عَبْدُ الرَّزَّاقِ عَنْ مَعْمَرٍ عَنْ هَمَّامِ بْنِ مُنَبِّهٍ أَنَّهُ سَمِعَ أَبَا هُرَيْرَةَ - رضى الله عنه - يَقُولُ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم « قِيلَ لِبَنِى إِسْرَائِيلَ ادْخُلُوا الْبَابَ سُجَّدًا وَقُولُوا حِطَّةٌ . فَبَدَّلُوا فَدَخَلُوا يَزْحَفُونَ عَلَى أَسْتَاهِهِمْ ، وَقَالُوا حَبَّةٌ فِى شَعْرَةٍ » .

Bize İshak b. Nasr, ona Abdurrazzâk, ona Ma'mer, ona Hemmâm b. Münebbih, ona da Ebu Hureyre'nin (ra) rivayet ettiğine göre Rasulullah (sav) şöyle buyur­muştur:

"İsrail oğullarına “Beytu'l-Makdis kapısından eğilerek giriniz ve 'hıtta (Rabbim bağışla)' deyiniz” denil­di. Fakat onlar kıçları üzere emekleyerek girdiler ve “hıtta” yerine “Habbetun fî şa'ratın (kıl çuval içinde hububat)” dediler."

• Buhârî Sahîh-i Buhârî Ehadîsü'l-Enbiya 28, 1/884