حَدَّثَنَا أَبُو عَاصِمٍ خُشَيْشُ بْنُ أَصْرَمَ حَدَّثَنَا عَبْدُ الرَّزَّاقِ أَخْبَرَنَا مَعْمَرٌ عَنِ الزُّهْرِىِّ عَنْ سَالِمٍ عَنِ ابْنِ عُمَرَ أَنَّ النَّبِىَّ صلى الله عليه وسلم مَرَّ بِابْنِ صَائِدٍ فِى نَفَرٍ مِنْ أَصْحَابِهِ فِيهِمْ عُمَرُ بْنُ الْخَطَّابِ وَهُوَ يَلْعَبُ مَعَ الْغِلْمَانِ عِنْدَ أُطُمِ بَنِى مَغَالَةَ وَهُوَ غُلاَمٌ فَلَمْ يَشْعُرْ حَتَّى ضَرَبَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم ظَهْرَهُ بِيَدِهِ ثُمَّ قَالَ
"أَتَشْهَدُ أَنِّى رَسُولُ اللَّهِ." قَالَ فَنَظَرَ إِلَيْهِ ابْنُ صَيَّادٍ فَقَالَ أَشْهَدُ أَنَّكَ رَسُولُ الأُمِّيِّينَ. ثُمَّ قَالَ ابْنُ صَيَّادٍ لِلنَّبِىِّ صلى الله عليه وسلم أَتَشْهَدُ أَنِّى رَسُولُ اللَّهِ فَقَالَ لَهُ النَّبِىُّ صلى الله عليه وسلم
"آمَنْتُ بِاللَّهِ وَرُسُلِهِ." ثُمَّ قَالَ لَهُ النَّبِىُّ صلى الله عليه وسلم
"مَا يَأْتِيكَ." قَالَ يَأْتِينِى صَادِقٌ وَكَاذِبٌ. فَقَالَ لَهُ النَّبِىُّ صلى الله عليه وسلم
"خُلِّطَ عَلَيْكَ الأَمْرُ." ثُمَّ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم
"إِنِّى قَدْ خَبَّأْتُ لَكَ خَبِيئَةً." وَخَبَّأَ لَهُ "(يَوْمَ تَأْتِى السَّمَاءُ بِدُخَانٍ مُبِينٍ)" قَالَ ابْنُ صَيَّادٍ هُوَ الدُّخُّ. فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم
"اخْسَأْ فَلَنْ تَعْدُوَ قَدْرَكَ." فَقَالَ عُمَرُ يَا رَسُولَ اللَّهِ ائْذَنْ لِى فَأَضْرِبَ عُنُقَهُ. فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم
"إِنْ يَكُنْ فَلَنْ تُسَلَّطَ عَلَيْهِ." يَعْنِى الدَّجَّالَ
"وَإِلاَّ يَكُنْ هُوَ فَلاَ خَيْرَ فِى قَتْلِهِ."

Bize Ebu Asım Huşeyş b. Esram, ona Abdürrezzak, ona Mamer, ona Zührî, ona Salim, ona da İbn Ömer şöyle rivayet etmiştir: Rasulullah (sav) içlerinde Ömer b. Hattab'ın da bulunduğu ashabdan bir grup ile İbn Sâid'e (Sayyâd'a) denk geldi. O çocuktu ve Benî Mağale konağı yanında erkek çocuklarla oynuyordu. Rasulullah (sav) eliyle onun sırtına dokunana kadar İbn Sayyâd, onun geldiğinin farkına varamamıştı. Sonra Hz. Peygamber (sav) ona "Benim, Allah'ın Rasulü olduğuma şehadet ediyor musun?" dedi. İbn Sayyâd Rasulullah'a bakıp Senin, ümmîlerin nebisi olduğuna şehadet ediyorum, sen de benim Allah'ın Rasulü olduğuma şehadet eder misin? dedi. Rasulullah (sav) "Ben Allah'a ve Resullerine iman ettim" buyurdu, ardından İbn Sayyad'a "sana gelen nedir?" diye sordu. İbn Sayyad bana gerçek haberler de gelir, yalan haberler de diye cevap verdi. Rasulullah "öyleyse senin işin çok karışıktır" buyurdu. Sonra da ona "gönlümde senin için bir şey geçirdim, (onu bil bakalım)" buyurdu. Allah Rasulü gönlünde "Semanın açık bir duman getirdiği gün" (Duhân, 10) ayetini saklamıştı. İbn Sayyâd " o duh (duman)dır" dedi. Rasulullah (sav) "yıkıl karşımdan, kaderini asla aşamayacaksın" buyurdu. Hz. Ömer Ya Rasulullah, bana izin ver onun boynunu vurayım dedi. Rasulullah (sav) "eğer o Deccal ise ona asla üstün gelinemez. Deccal değilse onu öldürmekte hayır yok" buyurdu.

• Ebû Davud Sünen-i Ebu Davud Melâhim 16, /987