حَدَّثَنَا مُسَدَّدٌ حَدَّثَنَا سُفْيَانُ عَنِ ابْنِ الْمُنْكَدِرِ عَنْ عُرْوَةَ عَنْ عَائِشَةَ قَالَتِ اسْتَأْذَنَ رَجُلٌ عَلَى النَّبِىِّ صلى الله عليه وسلم فَقَالَ:
"بِئْسَ ابْنُ الْعَشِيرَةِ." أَوْ "بِئْسَ رَجُلُ الْعَشِيرَةِ" ثُمَّ قَالَ "ائْذَنُوا لَهُ" فَلَمَّا دَخَلَ أَلاَنَ لَهُ الْقَوْلَ فَقَالَتْ عَائِشَةُ يَا رَسُولَ اللَّهِ أَلَنْتَ لَهُ الْقَوْلَ وَقَدْ قُلْتَ لَهُ مَا قُلْتَ. قَالَ:
"إِنَّ شَرَّ النَّاسِ عِنْدَ اللَّهِ مَنْزِلَةً يَوْمَ الْقِيَامَةِ مَنْ وَدَعَهُ - أَوْ تَرَكَهُ - النَّاسُ لاِتِّقَاءِ فُحْشِهِ ."

Bize Müsedded, ona Süfyan, ona İbn Münkedir, ona Urve, ona da Aişe (r.anh) şöyle demiştir: Bir adam Hz. Peygamber'in (sav) yanına girmek için izin istedi. Bunun üzerine Hz. Peygamber de (sav) "aşiretin bu oğlu ne kötüdür" yahut da "aşiretin bu adamı ne kötüdür" dedi ve "ona girmesi için izin verin" buyurdu. (Adam içeriye) girince ona hoş görülü davrandı. Şaşkınlıkla ben, Ey Allah'ın Rasulü (yanına girmeden önce) onun hakkında söyleyeceğini söylediğin halde onunla yumuşak bir dille konuştun dedim. Bunun üzerine Hz. Peygamber (sav) şöyle buyurdu:
"Ey Aişe! Kıyamet gününde Allah katında insanların en şerlisi, insanların kötülüğünden korkarak kendisinden uzaklaştığı ya da kendisini terk ettiği kimsedir."

• Ebû Davud Sünen-i Ebu Davud Edeb 6, /1093