حَدَّثَنَا عَبْدُ الْمَلِكِ بْنُ شُعَيْبٍ حَدَّثَنِى عَبْدُ اللَّهِ بْنُ وَهْبٍ أَخْبَرَنَا اللَّيْثُ عَنْ رَبِيعَةَ
"أَنَّهُ كَانَ لاَ يَرَى عَلَى الْمُسْتَحَاضَةِ وُضُوءًا عِنْدَ كُلِّ صَلاَةٍ إِلاَّ أَنْ يُصِيبَهَا حَدَثٌ غَيْرُ الدَّمِ فَتَوَضَّأُ."
قَالَ أَبُو دَاوُدَ هَذَا قَوْلُ مَالِكٍ يَعْنِى ابْنَ أَنَسٍ.

Bize Abdülmelik b. Şuayb, ona Abdullah b. Vehb, ona Leys'in rivayet ettiğine göre "Rebîa istihazeli bir kadının her namaz için abdest alması gerektiği görüşünü kabul etmezdi. Ancak kan gelmesinden başka bir sebeple abdesti bozulursa abdest alması gerektiği görüşündeydi."
Ebu Davud şöyle demiştir: Bu, Malik b. Enes'in görüşüdür.

• Ebû Davud Sünen-i Ebu Davud Tahâret 118, /79