حَدَّثَنَا أَبُو عَاصِمٍ عَنْ عُمَرَ بْنِ سَعِيدِ بْنِ أَبِى حُسَيْنٍ عَنِ ابْنِ أَبِى مُلَيْكَةَ عَنْ عُقْبَةَ بْنِ الْحَارِثِ قَالَ صَلَّى أَبُو بَكْرٍ - رضى الله عنه - الْعَصْرَ ، ثُمَّ خَرَجَ يَمْشِى فَرَأَى الْحَسَنَ يَلْعَبُ مَعَ الصِّبْيَانِ ، فَحَمَلَهُ عَلَى عَاتِقِهِ وَقَالَ بِأَبِى شَبِيهٌ بِالنَّبِىِّ لاَ شَبِيهٌ بِعَلِىٍّ . وَعَلِىٌّ يَضْحَكُ .

Bize Ebu Asım, ona Ömer b. Said b. Ebu Hüseyin, ona İbn Ebu Müleyke, ona da Ukbe b. Haris şöyle haber vermiştir:

Hz. Ebu Bekir (ra) ikindi namazını kıldı ve sonra yürümek için çıktı. O esnada Hz. Hasan'ı çocuklarla oynarken gördü ve Hasan'ı omzuna alıp “Babam sana feda olsun. Peygamber'e benzeyen, Ali'ye benzemeyen” dedi. Hz. Ali bu esnada gülüyordu.

• Buhârî Sahîh-i Buhârî Menâkıb 23, 1/913