Öneri Formu
Hadis Id, No:
34191, D005111
Hadis:
حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ يُونُسَ حَدَّثَنَا زُهَيْرٌ حَدَّثَنَا سُهَيْلٌ عَنْ أَبِيهِ عَنْ أَبِى هُرَيْرَةَ قَالَ جَاءَهُ نَاسٌ مِنْ أَصْحَابِهِ فَقَالُوا يَا رَسُولَ اللَّهِ نَجِدُ فِى أَنْفُسِنَا الشَّىْءَ نُعْظِمُ أَنْ نَتَكَلَّمَ بِهِ أَوِ الْكَلاَمَ بِهِ مَا نُحِبُّ أَنَّ لَنَا وَأَنَّا تَكَلَّمْنَا بِهِ. قَالَ "أَوَقَدْ وَجَدْتُمُوهُ." قَالُوا نَعَمْ. قَالَ "ذَاكَ صَرِيحُ الإِيمَانِ."
Tercemesi:
Bize Ahmed b. Yunus (et-Temimî), ona Züheyr (b. Muaviye el-Cu'fî), ona Süheyl (b. Ebu Salih es-Semmân), ona babası (Ebû Salih es-Semmân), ona da Ebu Hureyre (ra) rivayet etmiş ve şöyle demiştir: Ashabından bazı kimseler Rasulullah'a (sav) geldiler ve Ya Rasulallah! Kalbimizde öyle bir şey hissediyoruz ki onu söylemeyi veya onun hakkında konuşmayı (ravi tereddüt etmiştir) büyük bir suç sayıyor, dünyalar bizim olsa da onu söylemeyi istemiyoruz dediler. Rasulullah (sav); "Gerçekten böyle bir şey hissettiniz mi?" diye sordu. Onlar; evet şeklinde cevap verdiler. Bunun üzerine Rasulullah (sav) şöyle buyurdu: "Bu, apaçık imandır."
Açıklama:
Yazar, Kitap, Bölüm:
Ebû Davud, Sünen-i Ebu Davud, Edeb 118, /1156
Senetler:
1. Ebu Hureyre ed-Devsî (Abdurrahman b. Sahr)
2. Ebû Salih es-Semmân (Ebû Sâlih Zekvân b. Abdillâh et-Teymî)
3. Ebu Yezid Süheyl b. Ebu Salih es-Semmân (Süheyl b. Zekvan)
4. Züheyr b. Muaviye el-Cu'fî (Züheyr b. Muaviye b. Hadîc b. Rahîl b. Züheyr b. Hayseme)
5. Ebu Abdullah Ahmed b. Yunus et-Temimî (Ahmed b. Abdullah b. Yunus b. Abdullah b. Kays)
Konular:
İman, bölümleri, boyutları
İman, İmanın kemali
KTB, İMAN
Seçki, İslam İnancı