حَدَّثَنَا مُوسَى بْنُ إِسْمَاعِيلَ حَدَّثَنَا أَبُو عَوَانَةَ حَدَّثَنَا عَبْدُ الْمَلِكِ عَنْ عَمْرِو بْنِ حُرَيْثٍ عَنْ عَدِىِّ بْنِ حَاتِمٍ قَالَ أَتَيْنَا عُمَرَ فِى وَفْدٍ ، فَجَعَلَ يَدْعُو رَجُلاً رَجُلاً وَيُسَمِّيهِمْ فَقُلْتُ أَمَا تَعْرِفُنِى يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ قَالَ بَلَى ، أَسْلَمْتَ إِذْ كَفَرُوا ، وَأَقْبَلْتَ إِذْ أَدْبَرُوا ، وَوَفَيْتَ إِذْ غَدَرُوا ، وَعَرَفْتَ إِذْ أَنْكَرُوا . فَقَالَ عَدِىٌّ فَلاَ أُبَالِى إِذًا .

Bize Musa b. İsmail, ona Ebu Avâne, ona Abdülmelik, ona Amr b. Hureys, ona da Adiyy b. Hatim şöyle demiştir:

Biz bir heyetle Ömer'in huzuruna geldik. Ömer heyetteki adamları isim isim çağırmaya başladı (ama benim isimimi saymadı). Bunun üzerine “beni tanımıyor musun ey Müminlerin Emiri” dedim. Ömer “evet, seni iyi tanıyorum, insanlar kafir iken sen Müslümandın, insanlar sırtını döndüklerinde, sen yönelip geldin, insanlar sözünü yerine getirmediklerinde sen ahdine vefa gösterdin, insanlar hakkı inkâr ettiklerinde, sen hakkı ikrar ettin” dedi. Bunun üzerine Adiyy “o zaman başkalarını benim önüme geçirmene aldırış etmem” dedi.

• Buhârî Sahîh-i Buhârî Meğâzî 76, 2/129