حَدَّثَنَا يَحْيَى بْنُ سُلَيْمَانَ قَالَ حَدَّثَنِى ابْنُ وَهْبٍ قَالَ حَدَّثَنِى عُمَرُ هُوَ ابْنُ مُحَمَّدٍ أَنَّ زَيْدَ بْنَ أَسْلَمَ حَدَّثَهُ عَنْ أَبِيهِ قَالَ سَأَلَنِى ابْنُ عُمَرَ عَنْ بَعْضِ شَأْنِهِ - يَعْنِى عُمَرَ - فَأَخْبَرْتُهُ . فَقَالَ مَا رَأَيْتُ أَحَدًا قَطُّ بَعْدَ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم مِنْ حِينَ قُبِضَ كَانَ أَجَدَّ وَأَجْوَدَ حَتَّى انْتَهَى مِنْ عُمَرَ بْنِ الْخَطَّابِ .

Bize Yahya b. Süleyman, ona İbn Vehb, ona Ömer b. Muhammed, ona Zeyd b. Eslem, ona babası (Eslem) şöyle demiştir:

İbn Ömer bana, Ömer'in hâl ve şanına dair bir şeyler sordu ben de ona anlattım. Bunun üzerine İbn Ömer “Rasulullah'tan (sav) sonra, Rasulullah'ın (sav) vefatından Ömer b. Hattâb'ın hayatının sonuna kadar, insanlar arasında, Ömer'den daha ciddi ve iyi huylu bir kimseyi görmedim” dedi.

• Buhârî Sahîh-i Buhârî Fedâili Ashâbi'n-Nebi 6, 1/939