حَدَّثَنَا يَحْيَى بْنُ قَزَعَةَ حَدَّثَنَا إِبْرَاهِيمُ بْنُ سَعْدٍ عَنِ الزُّهْرِىِّ عَنْ عُرْوَةَ عَنْ عَائِشَةَ - رضى الله عنها - قَالَتْ دَخَلَ عَلَىَّ قَائِفٌ وَالنَّبِىُّ صلى الله عليه وسلم شَاهِدٌ ، وَأُسَامَةُ بْنُ زَيْدٍ وَزَيْدُ بْنُ حَارِثَةَ مُضْطَجِعَانِ ، فَقَالَ إِنَّ هَذِهِ الأَقْدَامَ بَعْضُهَا مِنْ بَعْضٍ . قَالَ فَسُرَّ بِذَلِكَ النَّبِىُّ صلى الله عليه وسلم وَأَعْجَبَهُ ، فَأَخْبَرَ بِهِ عَائِشَةَ .

Bize Yahya b. Kazaa, ona İbrahim b. Sa'd, ona Zührî, ona Urve, ona da Âişe (r.anha) şöyle demiştir:

Bir keresinde Peygamber (sav) be­nim yanımda iken ayak izinde mahir bir adam gelmişti. O sırada Usame b. Zeyd ile Zeyd b. Harise uzanmış yatıyorlardı. O izci onların ayaklarına baktı ve “Şüphesiz şu ayakların bir kısmı diğer bir kısmındandır (aynı izlere sahiptir)” dedi. Râvî der ki: Bu söz Peygamber'i (sav) sevindirdi ve onun hoşuna gitti. Bunun üzerine olayı Âişe'ye de haber verdi.

• Buhârî Sahîh-i Buhârî Fedâili Ashâbi'n-Nebi 17, 1/948